De Eruca vesicaria (sativa) lijkt in veel opzichten op de rucola, en groeit in Spanje en Portugal en Marokko en Algerije. Het verschil zit 'm in de bloem, het blad en de smaak zijn identiek.

De rucola is een eenjarige plant, die wel een meter hoog kan worden. De bladeren van de rucola zijn gelobd. Hij bloeit met wit-purperen bloempjes, en draagt hauwen, zoals de Judaspenning.

Niet algemeen bekend is het feit dat veel rucola op de markt helemaal geen rucola is maar 'wilde rucola' een heel andere plant, zelfs geen Eruca, maar de (grote) zandkool, Diplotaxis tenuifolia. Het is een fabeltje dat rucola uit deze wilde rucola is ontstaan, het zijn twee op zichzelf staande soorten, de rucola en de zandkool. Voor het onderscheid noemt men de Eruca wel de 'tamme ruculo'. De tamme rucola is milder van smaak dan de 'wilde'.

Culinair gebruik en bereiding

Het jonge rucolablad is knapperig en wordt vrijwel uitsluitend rauw gegeten als sla of als toevoeging aan een rauwkostgerecht. De smaak is enigszins bitter, en hangt naar de smaak van walnoot, waar rucola dan ook prima mee combineert. Rucola wordt ook wel gestoofd. Ook de bloempjes (net als bij brocoli vóór de bloei), de jonge hauwen en de volgroeide zaden zijn eetbaar.

In de Italiaanse keuken wordt rucola gebruikt in pasta's en op pizza's, maar in de meeste andere landen hoofdzakelijk als of in salade. In India gebruikt men de zaden om er taramira-olie van te persen, dat gebeurt ook in andere delen van Azië, ten westen van India. Het zaad wordt daarom wel taramira-zaad genoemd, in India wordt de plant zelfs zo genoemd.

VERKRIJGBAARHEID EN BEWAREN

Rucola is het hele jaar verkrijgbaar, maar alleen van mei tot september van Nederlandse bodem. Bewaar rucola 3-4 dagen in plastic (tegen uitdroging) in de koelkast. Buiten de koelkast is rucola zeer beperkt houdbaar (1-2 dagen). Koop alleen rucola die er fris uitziet, en wees vooral attent op de kwaliteit van voorgewassen rucola.