top
De zilverui is een klein geoogste witte ui (maximaal 1,5 cm doorsnede), die in verschillende wit-soorten wordt geteeld. Naast de gewone culinaire toepassing in gerechten wordt de zilverui, en zeker niet alleen in ons land, op grote schaal verwerkt tot pickles.
De Oignon doux de Cévennes is een kleine witte ui uit de Franse Cévennes.
Daar wordt hij al sedert de middeleeuwen in een bergachtige omgeving op terrassen verbouwd. De teelt op terrassen zorgt voor een uitstekende bezonning. De keermuurtjes geven de overdag opgeslagen warmte 's avonds af, en overtollig regenwater vloeit snel af. Een uitzonderlijk microklimaat, dat optimaal ios voor de teelt van witte uien. De Cevenne werd in 2003 bekroond met de AOC (appellation d'origine controlée) en in 2008 Europees met het PDO certificaat.
De Spaanse Cebolla Fuentes de Ebro is een ui die onder de naam "Cebolla Dulce de Fuentes" of "Cebolla Blanca gruesa de Fuentes" op de markt wordt gebracht. Hij wordt verbouwd in de zes gemeenten van Fuentes de Ebro in regio Zarragoza. De oorsprong van de uienteelt ligt in de stad Fuentes de Ebro en domgeving en dateert uit de vroeg Romeinse tijd, na de stichting van de stad Zarragoza. Zij bouwden er de eerste irrigatiesystemen. Gedurende de Moorse overheersing, die duurde van 714 tot 1118, werd dit systeem verder uitgebreid met een uitgebreid stelsel van kanalen en dammen. Dit Arabische irrigatiesysteem (qanat) wordt nog altijd gebruikt.
De ui is sappig en heeft een milde smaak, zonder nasmaak. Het is een ui die uitstekend geschikt is om - mits vers - rauw te eten. De oogst vindt plaats tussen juli en december.
De plant heeft buisvormige, blauw-groene bladeren en de bol, de feitelijke ui, begint in omvang toe te nemen zodra de bladeren een bepaalde lengte bereikt hebben. Een uiplant kan wel 1 m 80 hoog worden. In de herfst gaan de bladeren liggen en worden de buitenste lagen van de bol droog en broos. Dan wordt de ui geoogst en gedroogd en zijn de uien klaar voor gebruik en/of opslag.
Een zelfde type ui is de Cebolla horcal, Het is een sappige en milde ui, die goed rauw gegeten kan worden. Hij is halverwege de 1negende ontwikkeld, en wordt behalve in salades gebruikt in traditionele Spaanse bloedworstsoorten zoals de Morcilla de Burgos en Morcilla de León .
In Europees verband wordt een systeem van beschermde soorten gehanteerd voor producten die zich onderscheiden. Voor wat uien betreft zijn dat:
De afkortingen PDO en PGI staan respectievelijk voor Protected destination of origin en Protected geographical indication (in het Nederlands “beschermde oorsprong benaming”, respectievelijk “beschermde geografische benaming”).
Dat laatste ontstaat door de beschadiging van cellen die een prikkelend gas (syn-propanethial-S-oxide) afgeven. De traanklieren reageren daar in de regel heftig op, met het doel de ogen te reinigen van de prikkelende stof. Door te werken met koele uien wordt het probleem van gasvorming minder; ook goede ventilatie helpt.
De meeste ui-cultivars bestaan voor zo'n 90% uit water en 4% suiker. Ze bevatten veel vitamine C, B6 and foliumzuur en goede vezels.
