Maar naast de groene kardemom bestaan er talloze andere 'kardamoms'. Je hebt de neiging deze ''schijnkardemoms' te noemen. Zo kijken wij bijvoorbeeld aan tegen de grote, zwarte kardemom. In veel landen ligt dat anders, en is de groene kardemom een exoot. In China bijvoorbeeld is het assortiment kardemoms zonder twijfel het grootst en kun je op markten naast elkaar diverse kardemomsoorten aantreffen, voor culinair en medicinaal gebruik.
Het aantal ons land verkrijgbare kardemoms is zeer bescheiden, net als de kennis erover. Naast de algemeen verkrijgbare groene en zwarte kardemom, die welg gebruikt worden, maar zeker niet tot de standaard keukenkruiden kunnen worden gerekend, worden sporadisch de violette kardemom, de witte kardemom en de korarima aangeboden. Kardamompoeder is wellicht populairder dan de zaaddozen.
Kardemom in poedervorm is vrij licht van kleur, het resultaat van kunstmatige bleking. In Nederland zie je zelden gebleekte (witte) zaaddozen, maar ook die bestaan. De witte kardemom die in ons land te koop is , is een ronde kardemom. Hij wordt wel de Malabar kardemom genoemd, maar dat is een onjuiste term. Malabar kardemom is de benaming van de Ammum longiligulare, een kardemomsoort die in Vietnam wordt verbouwd, en vooral voor medicinale doeleinden wordt gebruikt.
Groene Malabar is een varieëteit van de Eletteria cardamomum, een vrij kleine, platte en groene kardemom, met een lichte eucalyptussmaak. De ronde witte kardemom is hetzij de Amomum compactum (Javaanse kardemom of kapulaga), hetzij de Amomum krervanh (krenvanh), in beide gevallen niet afkomstig uit India, maar uit Zuidoost-Azië (ook hiervan zijn de zaadjes overigens zwart).
Het goedkoopste kardamompoeder bestaat vrijwel zeker uit gemalen zaadjes én zaaddoosjes. Het is er in allerlei tinten van groen (onbehandeld) tot wit, een kardemompoeder van gebleekte kardemom, dat heel populair is in de bakkerij..
Het woord kardemom is lastig. Je schrijft het met een 'e', en spreekt het uit als kardamom. Beide mogen dan ook geschreven worden. Het woord is afgeleid van het Latijnse cardamômum en Griekse kardámōmon. Deze vier-lettergrepige benamingen zouden een samenvoeging zijn van twee woorden, namelijk kárdamon (let op de nadruk), dat zowel bes als scheut betekent, en amōmon, een Indische specerij, duidend op de planten uit het geslacht Amomum.
De huidige benaming is de verkorte vorm, als in kárdamon. Dit woord wordt al gebruikt op een tablet met speceijen in het Mykenisch handelshuis, het Huis van de Sphinxen, uit 1200-1400 voor Christus.
Ook in het Engels worstel men met de spelling, gebruikt men naast elkaar cardemom, cardemon, zelfs cardemum. In het Duits en Frans schrijft men kardemom met een 'a' (Kardamom (D), cardamome (F)).
In Azië en het Midden-oosten wordt kardemom in tal van gerechten gebruikt: in curries, in rijst, in groente- en vleesgerechten. en thee, gebak en brood, maar daarbij valt de keus zeker niet altijd op groene kardemom. In Indonesië bijvoorbeeld zal men de kapulaga gebruiken, een kardemomsoort die net als veel andere kardemoms uit het Zuid-oosten van Azië een frisse eucalyptussmaak hebben.
De niet eenduidig te definieren smaak van kardemoms, maakt het ingewikkeld om het begrip kardemom op die gronden te duiden. In Noord-Afrika en Scandinavië kiest men per definitie voor het gebruik van groene kardemom, voor gebak in Scandinavië zelfs bij voorkeur gebleekt kardemompoeder. Kardamom is in Scandinavië zelfs populairder dan kaneel, zo populair dat de Scandinavische landen tezamen bijna de helft van de wereldproductie consumeren, dat is ongeveer evenveel als India. Kardamom wordt gebruikt in aquavit, zure haring, en zelfs gehaktballen, in kardeamombroden (zoals julekake, rozijnenbrood), de Finse zoete pullabroodjes, en het IJslandse pönnukaka (pannenkoek).
Ook in veel kruidenmengsels wordt kardemom gebruikt. Veelal is dat groene kardemom. Bekende mengsels waarin groene kardemom gebruikt wordt, zijn: