De echte lavendel is een rechtopgroeiende halfheester. Alleen de onderste delen van de takken overleven de winter. Om die reden zijn de onderste takken dik en verhout. In het voorjaar groeien er recht omhoog tal van groene, behaarde twijgen uit. Zij dragen paarsgewijs geplaatste, grijs behaarde bladeren. Deze zijn zo'n 6 cm lang en 6 mm breed en staan rechtop. De bloei vormt het sluitstuk van de groei. Aan het uiteinde van de twig ontwikkelt zich een aar, waraan een schijnkrans van blauw-paarse bloemen. De kelk en de kroon van de bloem verschillen qua kleur. De kelk is meestal wat intensiever van kleur, vaak blauwer, dan de kroon.

De Munstead staat er om bekend de lekkerste varië'teit zijn. Deze lavendel ontwikkelt bij verhitting een aangenaam zoete geur. Hoewel de bladeren en stengels ook kunnen worden gebruikt voor culinaire doeleinden, worden vooral de bloemen gebruikt, vanwege hun subtiel zoete, citrusachtige smaak.

Deze lavendel heet dan wel Engels te zijn, hij wordt op grote schaal in Frankrijk verbouwd, vooral in de Provence, omdat hij net als de kruising lavandin goed winterhard is. Hij bloeit van juli tot september. De bloemen groeien in kransen op soms vertakte aren. Sommige soorten hebben gekleurde schutbladeren aan de toppen daar van.

Engelse lavendel houdt van zon, en gedijt het best op een zandige, goed gedraineerde bodem. Vermeerdering vindt plaats door zaaien, afleggen of stekken, meestal het laatste.

Practische zaken

Aankoop, pluk en verkrijgbaarheid

Pluk de bloemen van de lavendel zodra de derde bloem van onderen in bloei gaat. Doe dat op een droge dag, wanneer de dauw is opgedroogd. Wat men wel doet, is de hele tak snijden, ontdoen van bladeren en in een vaas op water plaatsen. Of hang ze ondersteboven te drogen. Doe dat met elastiek en niet met een touwtje, want het bosje komt los te zitten wanneer de stengel door uitdroging zal krimpen.

Culinair gebruik en bereiding

Lavendel wordt als kruid toegevoegd aan salades en dressings. In de klassieke keukens van Zuid-Frankrijk en de Provence komt lavendel van origine overigens niet voor. Het gebruik van lavendel in Herbes de Provence is een commerciële vondst van de laatste decennia. In de Verenigde Staten maakt men er lavendelscones en -marshmallows mee.

Net als de kruising lavandin is Engelse lavandel winterhard en wordt op grote schaal verbouwd in Frankrijk, en met name in de Provence. De fotogenieke Franse lavendelvelden ervaar je het best langs de lavendelroute, die van Carpentras naar Grasse leidt, sinds 1612 hoofdstad van de parfumindustrie.

Taalkundige aspecten, etymologie

De soortnaam 'angustofolia' betekent 'met de smalle bladeren'.

Vertaling spijklavendel