top
Portugese lavendel
Lavandula latifolia
PORTUGESE LAVENDEL
 
PORTUGESE LAVENDEL | LAVANDULA LATIFOLIA ©2008 FOTO: JAVIER MARTIN

SPIJKLAVENDEL

Portugese lavendel

Spijklavendel is de minst gebruikte culinaire lavendelsoort, vanwege zijn sterke kamferaroma.

Deze lavendel wordt ook de breedbladige lavendel genoemd. De bladeren zijn 2-5 cm lang, en 2 tot 9 mm breed en hebben een licht gekrulde rand. Sijklavendel is hoger dan de echte lavendel, en bloeit iets vroeger, van juni tot september. De violette bloemen groeien in lange, gesteelde aren. Zowel de bloemen als de bladeren worden als kruid gebruikt. Ze ruiken meer naar kamfer dan de bloemen en bladeren van de echte lavendel, reden waarom de voorkeur aan deze wordt gegeven, of aan de lavandin, een kruising van echte lavendel en deze spijklavendel.

Van de etherische olie van de spijklavendel is ruim 35% kamfer en een kleine 35% cineol . Bovendien bevat de olie nog een klein percentage borneol en campheen. Alle geassocieerd met de geur van kamfer.

Spijklavendel houdt van zon, en gedijt het best op een zandige, goed gedraineerde bodem. Vermeerdering vindt plaats door zaaien, afleggen of stekken, meestal het laatste.

Practische zaken

Aankoop, pluk en verkrijgbaarheid

Pluk de bloemen van de lavendel zodra de derde bloem van onderen in bloei gaat. Doe dat op een droge dag, wanneer de dauw is opgedroogd. Wat men wel doet, is de hele tak snijden, ontdoen van bladeren en in een vaas op water plaatsen. Of hang ze ondersteboven te drogen. Doe dat met elastiek en niet met een touwtje, want het bosje komt los te zitten wanneer de stengel door uitdroging zal krimpen.

Culinair gebruik en bereiding

Lavendel wordt als kruid toegevoegd aan salades en dressings. In de klassieke keukens van Zuid-Frankrijk en de Provence komt lavendel van origine overigens niet voor. Het gebruik van lavendel in Herbes de Provence is een commerciële vondst van de laatste decennia. In de Verenigde Staten maakt men er lavendelscones en -marshmallows mee.

Oorsprong en verspreiding

Spijklavendel komt uit het westelijk Middellandse zeegebied, van Portugal tot het Italiaanse Ligurië, Spanje en Zuid-Frankrijk., en Algerije.

Spijjklavendel groeit van nature in de lager gelegen bergstreken in deze landen, maar ook oostelijker, in de Balkan, waar hij geïntroduceerd is. De spijkolie wordt voornamelijk geoogst van in het wild groeiende planten in Freankrijk en Spanje.

Taalkundige aspecten, etymologie

De benaming lavendel vindt zijn oorsprong in het Latijnse 'lavare', dat 'wassen' betekent.

De soortnaam 'latifolia' betekent 'met de brede bladeren'. Voorheen werd de plant net als de echte lavendel Lavandula spica genoemd, afgeleid van Latijnse spica, dat korenaar betekent en duidt op bloeiwijze van lavendel en de gelijkenis op een (koren)aar. Linnaeus gaf de naam aan beide soorten, die hij als é&eacurte;n soort beschouwde. Naderhand zijn beide lavendelsoorten als aparte soorten aangemerkt, en is De botanische naam Lavandula spica komen te vervallen. Alleen de populaire naam spijklavendel of 'spijk' is behouden, in meerdere talen overigens.

Vertaling spijklavendel

engels
spike lavender
frans
lavande aspic
duits
sanischer speicklavendel
italiaans
lavanda spigo
spaans
esplíego
arabisch
 
turks
 
hindi
 
indonesisch
 
japans
 
vietnamees
 
chinees
 
kantonees
 
 

Bronvermelding update oktober 2019

Lavandula latifolial | Wikipedia (EN/NL) Spijk (plantnaam) | Etymologiebank, P.A.F. van Veen e.a. Van Dale Etymologisch woordenboek Lavandula latifolia | The IUCN Red List of Threatened Species. Version 2019-2 Plant database | The plantlist, Royal Botanic Gardens, Kew and Missouri Botanical Garden