Cuello de dama
De vorm van de vijg is uitzonderlijk, net als de smaak. De meeste cuello's zijn groen, maar er zijn ook grijze, bruine, zelfs zwarte variëteiten. Beide hebben prachtig rood vruchtvlees. Door de dikke huid zijn de vijgen geschikt voor de versmarkt. Alle zijn zeer aromatisch en intens zoet De zwarte soort is in de regel wat plomper, platter dan de groene.
Cuellovijgen worden in de maanden augustus tot oktober geoogst.
Oorsprong en verspreiding
daarnaast groeit de vijg elders in Spanje en in Frankrijkin Aragon, Catalonië, de Pyreneën, de Lanquedoc en Roussillon. In Algerije, waar hij in noorden in Kabilië groeit, wordt de vijg d'Abouch takli genoemd, wat 'de borsten van de zwarte vrouw' betekent. Hiermee wordt ontegenzeggelijk op de zwarte soort gedoeld.
Taalkundige aspecten, etymologie
De Cuello de dama is voor het eerst in 1826 door Risso beschreven. Hij noemde de vijg Ficus carica domina, de damesvijg.
VERTALING CUELLE DE DAMA (DAMESVIJG)
BRONNEN
Gezondheidsaspecten
Voedingswaarde, gezondheidsrisico's
Vijgen zijn rijk aan mineralen en bevatten vitamine A, E en K. Daarnaast bevatten ze oxaalzuur, dat we niet in te grote dosering moeten nuttigen.
Een gemiddelde vijg (40-50 gram) bevat 9 mg oxaalzuur, omgerekend circa 20 mg per 100 gram. Zie voor de voedingswaarde van gedroogde vijgen, het artikel daarover.
SAMENSTELLING PER 100 GRAM VERSE VIJG
Bronvermelding update maart 2020
