Net als de ugli (1924) en de tangelo (1931), hier bekend onder de (merk)naam Minneola, is de oroblanco, een hybride van de grapefruit, in dit geval een kruising met een pompelmoes (Citrus maxima).

De oroblanco houdt van een warme omgeving, maar heeft de eigenschap zich gemakkelijk aan te passen.

Oroblanco's hebben een iets dikkere schil dan grapefruits, aanzienlijk dunner dan pomelo's. Vergeleken met een grapefruit is de oroblanco zoet van smaak, van daar de handelsnaam 'sweetie' van een zeer vergelijkbare vrucht die in Israël is ontwikkeld en in 1984 op de markt kwam. De smaak van de vrucht en de geur van de bloemen komen overeen, d.w.z. de oroblanco is een aromatische vrucht.

Het vruchtvlees is bleek-geel en bevat geen pitten. De membranen tussen de vruchtsegmenten zijn aan de bittere kant, en worden meestal niet gegeten.

VERKRIJGBAARHEID

Oroblanco's zijn verkrijgbaar van september/oktober tot maart/april.

De belangrijkste producenten van de oroblanco zijn de Verenigde staten (Californië) en Australië.

Taalkundige aspecten, etymologie

De soortnaam Oroblanco 'witgoud' is een fantasienaam, evenals Sweetie .

Samenstelling per 100 gram rauw product