De radijs wordt gezaaid in een zacht en homogeen 'bed' dat op de harde bodem wordt gestort en 1 meter 20 dik is. Deze grond is ontdaan van ongerechtigdheden zoals grint en zeer luchtdoorlatend. In het bed worden sleuven getrokken van ruim een meter diep. Vroeger gebeurde dat 'met de hand', met schop en schoffel, maar sinds 1965 is er een mechanische sleuvengraver die dat heeft overgenomen.

De radijs wordt geoogst wanneer hij ruim een meter is, maar hij kan wel veel lang worden (de langste radijs ooit volgens het Guiness Book of records, gemeten op 23 november 2013: 1 meter 91).

Het uitgraven van de radijzen gebeurde vroeger net als het graven van de sleuven met de hand. De radijzen werd als het ware 'blootgelegd'. Tegenwoordig gebeurt ook dat met een machine. Deze trekt de bodem los, en trekt de radijs er vervolgens ongeschonden uit.

De specialiteit van de streek is de in mirin en zoete sake gepickelde hele daikon, de moriguchizuke.

Onder de druk van de verstedelijking is de teelt aan het einde van de 16e eeuw verplaatst naar Fuso cho in de prefectuur Aichi, langs de rivieren de Kiso en de Nagara.

De moriguchi daikon is niet vernoemd naar de stad Moriguchi in de prefectuur Osaka, maar juist het omgekeerde is het geval. De stad is in 1585 door Toyotomi Hideyoshi - vereniger van Japan - vernoemd naar de groente.

De teelt is in de Tweede wereldoorlog stil komen te liggen, en pas hervat in het begin van de jaren vijftig van de vorige eeuw. De teelt is nog altijd kleinschalig, ondanks de inspanningen van de Fuso-cho, een corporatie waarin een dozijn boeren is verenigd die jaarlijks rond 100 ton Moriguchi radijs oogsten. Dankzij hun inspanning heeft de radijs in 2007 het predikaat "traditionele groente uit Naniwa" gekregen.

Taalkundige aspecten, etymologie

Het Japanse woord daikon betekent letterlijk 'lange wortel': dai (lang), kon (wortel).

De digestieve enzymen in rettich - diastase, amylase, en esterase - helpen ons lichaam complexe koolhydraten, vetten en eiwitten te transformeren in gemakkelijker opneembare componenten. Om die reden serveren traditionele Japanse restaurants geraspte daikon (daikon oroshi) bij tempura, zodat de vetten beter verteerd worden, en bij rauwe vis om het eiwit beter te verteren.

Geraspte daikon is dan ook een prachtig hulpmiddel voor mensen met een zwakke spijsvertering. Het is belangrijk om de daikonrasp onmiddellijk na het raspen te gebruiken. Binnen een half uur is bijna 50 procent van de enzymen verloren gegaan!

Slechts een paar druppels sojasaus en een eetlepel geraspte daikon helpen het lichaam op macro-biotische wijze oude dierlijke eiwitten en vetten te lozen. Daikon gekookt in een kombu-bouillon wordt gezien als een middel om te helpen het lichaam te ontdoen van overtollige zuivelproducten, aldus Mitoku, een producent van Japanse macrobiotische en organische producten.

De raphanus wordt genezende eigenschappen toegedicht door de aanwezigheid van glycosiden, unieke bacteriostatische eiwitstoffen. Dat zijn stoffen die de toename van bacterië remmen, dit in tegensteling tot bactericide stoffen, die bacteriën doden. Deze glycosiden zijn behave in raphanus (radijs, rammenas, en in mindere mate daikon) en amoracia (mierikswortel) ook in allium (ui) aanwezig.

Daikon bevat minder mosterdolie dan veel andere Raphanusrassen, en is daardoor minder scherp van smaak.

Samenstelling per 100 gram rauw product