In het Middenoosten (Jordanië, Libanon, Palestina en Israël) eet men couscous vooral in de vorm van parelcouscous, een ronde korrel. Deze wordt moghrabiyeh genoemd in Libanon en Jordanië, maftoul in de Palestijnse gebieden en ptitim in Israël. feitelijk is deze laatste geen couscous, eerder een pasta.
Maftoul wordt samengesteld uit voorgekookte tarwe, gerold in verses tarwemeel (als een coating). Hiervoor wordt een inheemse Palestijnse tarwesoort gebruikt die veel op kamut lijkt. Deze tarwe wordt door olijfboeren van de dorpen Anza, Faqu’a, Fufor Ra’i en Sanour tussen de olijfbomen geteeld.
Om de maftoul te maken wordt de tarwe 20-30 minuten in kokend water gegaard, gedroogd en daarna in kleine stukjes gebroken. Vervolgens wordt het (met de hand) in vers gemalen volkorenmeel tot bolletjes gerold. Deze worden daarna gestoomd en nogmaals in de zon te drogen gelegd.
Maftoul is in tegenstelling tot moghrabiyeh hier niet of nauwelijks te verkrijgen. Merken die maftoul voeren zijn het Britse Zaytoun en het Palestijnse Canaan (Jenin), een door vrouwen geleide organisatie.
In Noord-Afrika wordt gebruik gemaakt van een couscoussière de traditionele pan voor het stomen van Berber couscous. De couscoussière wordt ook gebruikt voor de bereiding van maftoul, maar in veel recepten wordt de maftoul in gezouten water gekookt, en niet gestoomd.
Met het Maftoul festival wil men de klassieke Palestijnse producten onder de aandacht van een breed publiek brengen, om de export te vorderen en het toerisme naar het Palestijnse platteland bevorderen. Hoogtepunt van het festival is de strijd tussen een aantal dorpen om de titel Het Beste maftoulgerecht.
De wedstrijd wordt in de historische stad Birzeit georganiseerd door de Rozana association. Van hun site komt onderstaand verslag van de in 2015 voor de zevende maal georganiseerde wedstrijd:
Onduidelijk is of het festival sindsdien überhaupt nog gehouden is, hoewel diverse sites er nog altijd melding van maken.