Zalmen en dus ook forellen zijn trekkende, 'anadrome' vissen. Ze worden om die reden trekvissen genoemd. Hoewel het merendeel van de zalmen in zout water leeft, zijn er ook zoetwaterzalmen, zoals de Donauzalm. De Salmonidae-familie wordt onderscheiden in drie onderfamilies, de Salmoninae, ook wel de 'echte' zalmen genoemd, de Thymallinae, met 10-20 soorten vlagzalmen en de Coregoninae, de houtingen. Aan de hand van deze verdeling in onderfamilies zullen we een overzicht bieden van deze in de internationale keuken zo gewaardeerde zalmfamilie.

De taxonomie van de zalmachtigen is sterk in beweging. Dat maakt een duurzame en begrijpbare indeling moeilijk, zo niet onmogelijk. We kiezen er daarom voor om de individuele vis als leidend principe te gebruiken, en de familiale verbindingen daaraan ondergeschikt te maken. Met andere woorden: alle vissen die tot genoemde (onder)families behoren, daar onder te rangschikken zonder te pogen de toepasselijke geslachten te benoemen.

Ter illustratie geven we uit het overzicht van de zalmachtigen de op deze site beschreven forelsoorten:

Salmoninae (echte zalmen)
Oncorhynchus (pacific zalm, ca 15 soorten)
goudforel (oncorhynchus aquabonita)
regenboogforel (oncorhynchus mykiss)
Salmo (circa 20 soorten)
beekforel (salmo trutta fario)
zeeforel (salmo trutta trutta)
Salveninus (circa 50 soorten)
bronforel (salvelinus fontinalus)

De vis toont verwantschappen met alle nu gehanteerde onderfamilies, en wordt daarom beschouwd als een belangrijke schakel in de ontwikkeling van de zalm. Wat zich in de daarop volgende zeven miljoen jaar heeft afgespeeld, weten we niet, de eerstvolgende fossiele vondsten dateren uit het Mioceen uit Idaho in de Verenigde Staten.

Forelachtigen zijn in het diepe binnenland aangetroffen, niet aan zee. De fossielen betreffen de Oncorhynchus, verwant aan de Pacifische zalm. Men concludeert aan de hand van deze vondsten dat de splitsing tussen de Oncorhynchus en de Salmo, waartoe de Atlantische zalm behoort) toen al is ingezet.