Eveneens tot het geslacht behoren de hier relatief onbekende vruchten van de bauno (Mangifera caesia), de stinkende mango of ampatjan (Mangifera foetida), de kwini (Mangifera odorata) en de prachtige mango (Mangifera magnifica). Ook al duidt de naam daar soms niet op, al deze planten dragen net zulke smakelijke vruchten als de mango (Mangifera indica).

Het geslacht is in ontwikkeling, dat wil zeggen dat er nog discussie is over welke planten wel en niet tot het geslacht behoren. Van de 130 namen die gebruikt worden, zijn er nog maar heel weinig geaccepteerd, een tiental slechts, waarvan de meeste eetbare vruchten hebben:

• Mangifera caesia Jack, witte mango of binjai
• Mangifera casturi Kosterm., kasturi of Kalimantan mango
• Mangifera indica L., echte mango
• Mangifera laurina Blume
• Mangifera lineariflia Kosterm.
• Mangifera odorato Griff., kwini
• Mangifera persiciforma Wu&Ming
• Mangifera rubropetala Kosterm.
• Mangifera siamensis Wu&Ming
• Mangifera sylvatica Roxb.

Nog niet geaccepteerd zijn bijvoorbeeld:

• Mangifera foetida Lour., stinkende mango of ampatjan
• Mangifera pajang Kosterm., bamangan

Men verwacht dat er uiteindelijk tussen de 40 en 60 plantensoorten geaccepteerd zullen worden. Vooralsnog zijn de antecedenten van de meeste daarvan nog niet vastgesteld. Dat is opmerkelijk, want de lijst van bedreigde soorten omvat maar liefst 45 Mangifera's, waarvan een 25-tal ernstig bedreigd zouden zijn. Ook deze lijst ligt momenteel onder het vergrootglas.

De Magnifera zijn voornamelijk grote bomen, voor komend in het regenwoud. Hoogten van 30 tot 40 meter zijn niet ongebruikelijk. De bomen dragen steenvruchten, waarvan er veel eetbaar zijn.

Net als veel andere planten in de Anaradiaceae-familie bevatten de bomen uit het Magnifera-geslacht een kleverig gom. Vaak reageren mensen vertraagd op contact hiermee, in de vorm van irritaties aan de huid en gezwollen oogleden.

Soortgelijke vondsten zijn gedaan in Japan (eveneens Paleoceen) en in Duitsland (Eoceen).

De planten zijn inheems in zone van Indomaleisië tot Micronesi&eum;, en komen vooral in Maleisië, Borneo en Sumatra voor.

Taalkundige aspecten, etymologie

De geslachtsnaam Mangifera is een samanvoeging van de naam van de mangoboom en -vrucht en het Latijnse 'ferre' (brengen) en betekent de brenger van de mango.

Het woord mango is afgeleid van het Dravidisch, een taalfamilie van 25 talen die overwegend gesproken worden in het zuiden en zuidoosten van India. Het woord is voor het eerst in de zestiende eeuw gebruikt in een reisbericht van de Italiaanse ontdekkingsreiziger Ludovico de Varthema. Hij noemde de vrucht manga.