Hij deed zijn vinding in de vijftiger jaren van de negentiende eeuw. Zijn brouwsel was bedoeld als een drankje tegen katers en problemen met de spijsvertering. Hij noemt het vanaf 1873 Eno's fruit zout, en stichtte kort daarna Eno's "Fruit Salt" Works.

Zijn eerste fruitzout maakte hij in Newcastle, later in Borough of Deptford in Hatcham. De fabriek werd in 1876 naar Pomeroy Street, New Cross, Londen verplaatst. De productie werd in 1938 overgenomen door Beechams, en wordt tegenwoordig gemaakt door GlaxoSmithKline.

De originele formule bestond voor 50% uit calciumbicarbonaat, 15% calciumbitartraat en 35% vrij tartaarzuur. Het werd verdund met water, dat je dronk ter verlichting van de ongemakken die zeelui ondervonden op hun lange reizen, of zoals hij het zelf beschreef: 'tegen zeeziekte, koorts, en de gevolgen van klimaatverandering'. Zijn belangrijkste afnemers waren zeelieden en Britten die in de overzeese gebieden woonden.

Tegenwoordig wordt eno gemaakt van (46%) sodiumbicarbonaat, (44%) citroenzuur en (10%) calciumcarbonaat, en wordt het in tabletvorm verkocht als maagzuurremmer, en daarnaast als vervanger van baksoda. Eno wordt onder meer gebruikt bij de bereiding van idli's en dokhla's. Als alternatief voor eno kun je een mengsel van 60% baksoda en 40% citroenzuur gebruiken.