De beroemdste Vialone nano is zonder enige twijfel de 'originale' Nano Vialone Veronese, die zoals de naam aan geeft in de provincie Verona wordt verbouwd. Deze heeft sinds 2 juli 1996 een Europese denominatie, Indicazione geografica protetta (IGP). De Vialone nano wordt ook elders verbouwd.
De rijst wordt verbouwd op de Veronese vlakte, bekend om zijn bronnen en kalkrijke akkers. In het voorjaar worden de velden waarop de rijst wordt verbouwd uitgevlakt, zodat alle planten onder gelijke omstandigheden kunnen groeien. Pas nadat de plantjes zijn uitgezet, wordt het rijstveld onder water gezet. Daarbij wordt gebruikt gemaakt van het bronwater dat aan de voet van de stuwwal is opgevangen.
Periodiek - om de zes jaar - krijgen de rijstvelden rust door andere gewassen te planten om de verspreiding van parasieten of ziekten, die schadelijk zouden kunnen zijn te voorkomen, Daarmee neemt de behoefte aan pesticiden af.
Terwijl de zaailing groeit, wordt hij afwisselend nat en droog geïrrigeerd, afhankelijk van het groeistadium van het gewas en de weersomstandigheden. De paddy staat niet altijd onder water. Korte droge periodes zijn immers nuttig voor het vernietigen van algen en insecten die het gewas zouden kunnen beschadigen. De plant bereikt zijn maximale hoogte in het zomerseizoen wanneer hij op de top trossen bloemen ontwikkelt. Op dat moment begint de rijstplant te rijpen.
In augustus kleuren de aren goud. Eind september, bij ideale weersomstandigheden, is de aar rijp en klaar om geoogst te worden.
Vialone nano wordt gebruikt in Venetiaanse risotto's die op de klassieke manier bereid worden, maar vloeiend(all'onda) gehouden worden of in de befaamde 'risotto alla pilota' waar de rijst op een heel aparte manier in een koperen pan wordt bereid.
Vialone Nano combineert uitstekend met paddestoelen en met groenten als pompoen en asperge en met vlees.
Rijst is in zijn originele, gesloten verpakking gemiddeld 24 maanden houdbaar. Bewaar de rijst na opening bij voorkeur bij een temperatuur tussen 4° en 18° onder droge condities (luchtvochtigheid onder 60%).
Al spoedig werd deze variëteit in Verona, Mantua en Rovigo verbouwd. De nieuwe cultivar had echter twee problemen. De planten waren zo groot (135 cm) en de aren zo zwaar dat veel planten knakten. Bovendien kon de rijst pas in de loop van oktober geoogst worden. Op het proefstation van Vercelli ontwikkelde men door kruising van deze Vialone nero en de Nano een nieuwe kleinere variëteit die oogstbaar is vanaf september. Het resultaat van de kruising is een goed teelbaar rijstsoort met een korrel die alle kenmerken van de Vialone nero heeft, veel zetmeel bevat en zeer geschikt voor de bereiding van een romige risotto. Qua kookprestatie lijkt de Vialone nano op de Carnaroli.
Net als met de Vialone nero gebeurde verspreidde de teelt zich al snel over het hele gebied, maar de teeltomstandigheden in Mantua en Verona verschillen, waardoor de rijstteelt in Mantua zich minder heeft ontwikkeld. Als gevolg daarvan hebben de producenten in Verona hun IGP-erkenning in 1997 behaald, waar Mantua pas nu gestart is met de aanvraag. Geprikkeld door het marktsucces van de Vialone nano Veronese brengen zijn nu de Vialone Nano Mantovano op de markt.