Niet zelden zijn Valencia late sinaasappelen groenig. De smaak is er niet minder om, zoet, enigszins zuur. De Valencia late is een andere boom en vrucht als de Valencia Temprana, een plattere sinaasappel en daarvan afgeleide variëteiten, geteeld en verbouwd rond het Spaanse Valencia. De stad heeft weliswaar zijn naam aan de soort geleend, maar heeft met de oorsprong van de sinaasappel niets van doen.

Culinair gebruik en bereiding

De Valencia late is een goede handsinaasappel, maar ook een goede perssinaasappel. De schil is dun, maar enigszins taai, waardoor hij wat moeilijk schilt. Een Valencia heeft 2-4 pitjes (per vrucht).

Deze Thomas Rivers of Sawbridgeworth catalogiseerde de sinaasappel aanvankelijk als de Excelsior en zorgde ervoor dat de vrucht in Florida en Californië terecht kwam, waar deze op grote schaal geteeld zou gaan worden. Enkele jaren na zijn ontdekking veranderde hij de naam van Excelsior in Valencia Late vanwege de gelijkenis met een laat-rijpende variëteit die in de regio Valencia groeide.

Dit verhaal wordt bevestigd door de recente vondst van een identiek oud ras op de Azoren, dat Don João is gedoopt.

De Valencia Late is vanuit commercieel oogpunt de belangrijkste gewone, zoete sinaasappel, die overal ter wereld wordt verbouwd, onder meer in Marokko en Spanje waar de meeste Valencia Lates op de Nederlandse markt vandaan komen. Grote(re) producenten zijn de Verenigde Staten, Zuid-Afrika en Australië. De oogst in marokko vindt plaats van april tot juni.