Bronvermelding 
- Home |
- Anacardiaceae |
- Mangifera |
- Mangifera indica |
- Alphonso mango |
Alphonso mango
De Alphonso wordt beschouwd als de de koning der mango's. Het is één van de prijzigste mango's ter wereld, met name de in Devgad Taluka geteelde vrucht, die zelfs de 'enige echte' alphonso wordt genoemd. De schil van de rijpe vrucht is geel, vaak met een rode blos. Het vruchtvlees is zeer aromatisch en saffraankleurig.
De naam dateert uit de zestiende eeuw, waarin Jezuïk;tische priesters Europese technieken op mengo's toe pasten en tal van nieuwe variëteiten het dagicht deden zien. Ze gaven ze Portugese namen, waaronder die van Alphonso - mogelijk naar de toenmalig gouverneur. De Indiërs zelf noemden de variëteit aanvankelijk aphus, later hapus of badami.
In Konkan, de oudste teeltlocatie noemt men de alphonso ratnagari hapus. In Gujarat en Karnatak badami. Ter ondertreping van de authenticiteit van de ratnagari hapus heeft deze in 2018 het Indiase label geografische indicatie (GI) Ratnagiri, Sindhudurg en naastgelegen regio's.
De dominante aromatische stoffen in de alphonso zijn mesifuran, (Z)-ocimeen en octalactoon.
Practische zaken
Aankoop en verkrijgbaarheid
Het alphonso-seizoen in India loopt van maart tot september. Voor zover bekend is de alphonso niet in ons land verkrijgbaar.
Oorsprong en verspreiding
De Columbiaanse uitwisseling is de benaming voor een periode waarin de nieuw ontdekte producten in de Nieuwe Wereld naar de Oude Wereld werden gebracht en omgekeerd. Zo werd de chilipeper naar India gebracht, en zou de mango naar Brazilië zijn gebracht.
]De Portugees Alfonso de Albuquerque (1453-1515) was als gouverneur van India belast met de Colombiaanse uitwisseling in India. Het is niet duidelijk welke rol hij in die tijd precies heeft vervuld, bij gebrek aan documentatie.
Natuurlijk verbouwde men in India in die tijd al mango's, maar dat deed men uit zaad. Jezuïtische priesters waren de eersten op het Indisch subcontinent die de ent-techniek - een Europa op vruchtbomen toegepaste techniek - op de mango toe pasten. Zij gaven hun planten Portugese namen, vandaar ook de Alphonso, al dan niet vernoemd naar de gouverneur.
De Jezuïten in Goa zouden het plantmateriaal uit Brazilië gebruikt hebben, nadat dat eerder vanuit India naar Brazilië was gebracht. Omdat men in Brazilië volledig afhankelijk zu zijn geweest van plantmateriaal uit india, de mango groeide er niet, lijkt dit een weinig waarschijnlijke, in ieder geval uiterst omslachtige theorie.
Toeval of niet, maar in beide gevallen is Goa de plek van waaruit in 1510 de nieuwe mango-variëteit erst in Konkan, later ook elders het westen van India verspreid is geraakt. En door de Portugezen wereldwijd verspreid.
In het verleden hebben veel landen de fytosanitait=re omstandigheden in india gehekeld. De Verenigse Staten en Europa hebben de mango's uit India zelfs in de ban gedaan van 1989-2007, Australië zlfs nog tot 2009. Het heeft tot grote veranderingen geleid, waaronder een enorme toename van intensieve mango-teelt, ook op eeuwenoude plantages.
Positief is de introductie van het Mangonet, een systeem waarmee de oorsprong van edere vrucht getraceerd kan worden.
