Bronvermelding 
La miàn 拉麵
In de handel is ook een instant La miàn. De karakteristieke vorm is die van een 'damschijf'.
De naam is samengesteld uit het woord la, dat trekken betekent en miàn, dat tarwe(noedel) betekent. Het deeg wordt eerst herhaaldelijk gerekt en gevouwen om de gluten aan het werk te zetten en het deeg op te warmen voor het daadwerkelijke rekproces. Het deeg wordt opgespannen tot armlengte waarna het deeg in een lus wordt gelegd. Met behulp van de vingers wordt voorkomen dat het deeg aan elkaar plakt, soms wordt daarbij ook bloem gebruikt. De Lanzhou stijl van rekken is de meest agressieve manier om noedels te maken, daarbij zie je de makers ook wel met het deeg slaan.
De Beijing-methode is veel delicater.
Bij de Beijing-methode wordt vaker bloem gebruikt dan bij de Lanzhou-methode. De meest exclusieve methode, gebaseerd op de technieken die gedurende de Song-dynastie zijn ontwikkeld, is de bereiding volgens de methode Zhon jiàng, waarbij ragfijne noedels worden gemaakt door een unieke manier van rekken en waarbij de noedels uitsluitend in de buitenlucht worden gedroogd.
CULINAIR (RECEPTEN)
La miàn wordt gewoonlijk 'halal' gegeten, nooit met varkensvlees, maar veelal met rundvlees, zoals in het gerecht tāngmiàn (湯麵), of in een gerecht met tomatensaus, zoals chǎomiàn (炒麵).
Niet specifiek met La miàn, maar altijd met een tarwenoedel, is lo mein 撈麵 een gerecht waarin w&e´l varkensvlees wordt gebruikt.
Bronvermelding update maart 2020
