Pluimgierst is een eenjarig gras, dat meer dan menshoog hoog kan worden, in een range van 1,2 meter tot 3,5 meter. De plant wortelt diep, de wortels kunnen meer dan drie meter diep doordringen op zoek naar het grondwater. Het merendeel van de wortelmassa bevindt zich overigens in de bovenste 10 cm van de wortel. Het wortelstelsel is stug, dat wil zeggen niet met de hand uit de grond te trekken.

Parelgierst groeit in gebieden waar de neerslag jaarlijks 100-900 mm bedraagt, en kan als geen ander gewas tegen droogte. De plant stelt weinig eisen aan de bodemgesteldheid.

De stengels hebben een doorsnede van 1-3 cm, met donkergroene bladeren zijn 20-100 cm lang en 8-80 mm breed, afhankelijk van de grootte van de plant. De parelgierst draagt zowel mannelijke als vrouwelijke bloemen. De mannelijke bloemen bevinden zich onder de vrouwelijke aan de aren. De zaadhoofden zijn cylindrisch en worden 10-60 cm lang. Iedere 'aar' bevat 1.000-3.000 zaden met een doorsnede van 3-5 mm. Het duizendtalgewicht van de gedroogde zaden bedraagt 7,1 gram.

Eén van de Panicumsoorten is de Panicum sumatrense, ook bekend als kutki of kleine gierst, een graan dat al vijfduizend jaar in Azië wordt geteel, onder andere in India. INDIA sinds ongeveer 2700 v. Chr. De laatste jaren hebben de toenemende rechten op gesubsidieerde rijst en tarwe via het Indiase openbare distributiesysteem langzaam de plaats ingenomen van gierst in het Indiase dieet. Tijdens de innovatie van de Groene Revolutie werd gierst verwaarloosd in onderzoek en ontwikkeling. Daardoor is de productiviteit van kutki-gierst gedaald, ondanks zijn wenselijke eigenschappen zoals waterefficiëntie en hittetolerantie. Niettemin zou hernieuwde aandacht voor het verhogen van de productie van kutki-gierst de beschikbaarheid van voedingsstoffen en de klimaatbestendigheid voor boeren in deze regio sterk kunnen verbeteren, terwijl het ook een mogelijkheid biedt om inkomsten te verwerven. Kutki gierst in Madhya Pradesh. Credit: G. Meldrum/Bioversity International Kenmerken Kutki gierst wordt verbouwd tijdens het moessonseizoen ("kharif") en het zaaien begint meestal in juni. Kutki gierst heeft een korte groeicyclus. Ze zijn waterefficiënt en passen zich aan verschillende teeltomstandigheden aan. Ze kunnen worden verbouwd in regenachtige, marginale gebieden met een lage bodemvruchtbaarheid en op hoogten tot 2100 meter. Gewoonlijk wordt kutki gierst verbouwd op minder vruchtbare gronden, zoals heuvelachtige gebieden, en wordt het gebruikt als een tussengewas met peulvruchten, gram of sesam, waarvoor weinig tot geen inputs nodig zijn. Kutki gierst stelt boeren dus in staat hun totale landbouwproductie te verhogen door gebruik te maken van grond die niet geschikt is voor andere gewassen, zoals rijst en tarwe. Kutki gierst is doorgaans beter bestand tegen plagen en ziekten dan andere granen; het is echter nog steeds bijzonder gevoelig voor de schietvlieg. Gelukkig hebben de boeren verschillende methoden gebruikt om bladluis te voorkomen, zoals vroeg planten, lagere plantdichtheden en intercropping. De opbrengst van kutki-gierst varieert van 225-560 kg/ha, en kan in een goed seizoen zelfs oplopen tot 900 kg/ha. Bovendien kan kutki gierst lange tijd worden opgeslagen zonder schade te ondervinden van insecten, waardoor huishoudens in tijden van schaarste voedselzekerheid en voedseldiversiteit hebben. Vertaald met www.DeepL.com/Translator (gratis versie) India kuiki

Practische zaken

Aankoop en verkrijgbaarheid

Culinair gebruik en bereiding

Parelgierst wordt vooral tot meel verwerkt en net als andere meel gebruikt voor het bereiden van brood. Voorbeelden daarvan zijn de Indiase roti's. Van de mout wordt in sommige Afrikaanse landen een ondoorzichtig bier te maken.

Houdbaarheid (bewaaradvies)

Gierst is goed houdbaar. Doordat de zaadjes zo klein zijn, drogen ze snel en volledig. Dat maakt gierst een uitgelezen gewas in gebieden waar een gewas als maïs snel aan bederf onderhevig is. In sommige landen wordt het gebruikt als een belangrijke reserve voor als andere zaden verloren gaan.

Parelgierst groeit op grote schaal in de drogere gebieden van westelijk en centraal Afrika, zoals in het noorden van Nigeria, waar het in Borno en Yobe hoofdvoedsel is. De gierst doet het daar beter dan andere gewassen vanwege de sterk wisselende weersomstandigheden.

Parelgierst maakt 50% van de totale productie van giersten uit. Het wordt op meer dan 26 miljoen hectare land verbouwd, niet alleen in ontwikkelingslanden, ook in Oost-Europa, Klein-Azië, tropisch Azië van het Indiase subcontinent tot China, de Caraïben, Australië, Zuid-Amerika (Brazilië) en de Verenigde Staten. Goed voor in totaal 15–25 millioen ton zaad, waarvan in Afrika de groostte producent Nigeria is met ruim 3 miljoen ton, en marktleider india, met 5,5 miljoen ton.

De opbrengst van parelgierst is sterk afhankelijk van de omstandigheden, en kan tot wel 5.000 kilogram per hectare bedragen. Gemiddeld zal de opbrengst (veel) lager zijn.

Taalkundige aspecten, etymologie

Nomenclatuur

Populaire benaming

Benamingen in diverse talen