De vruchtjes rijpen in het najaar. Het zijn splitvruchten, vruchten die bij rijping splitsen in twee afzonderlijke dopvruchten. De gedroogde zaadjes van de groenbladige perilla zijn wit, die van de rooodbladige perilla grijsbruin, met een grillig paars patroon. Ze hebben een dunne schil. Ze worden geroosterd, net als sesamzaad, alvorens gemalen te worden. Geroosterde perillazaadjes smaken notig, met een duidelijk mint- of venkelaroma.

Het poeder wordt in Korea net als de zaadjes deulkkae-garu genoemd, en wordt gebruikt in soepen en sauzen, om deze een melkachtige textuur te geven. Het gebruik van perilla is te vergelijken met het gebruik van njangsa in de West-Afrikaanse keuken en kemiri in de Indonesische en Maleisische keuken. Deulkkae-garu geeft een droog mondgevoel. Houdt daar rekening mee met de dosering (gebruik niet teveel).

Perilla-melk

Je kunt in bereidingen ook alleen de 'melk' gebruiken. Die maak je door de zaadjes met water te vermalen en de verkregen pasta krachtig door een fijne zeef te drukken. Dit kan ook met het poeder in koud water. Het vocht dat daarbij vrij komt heeft een melkachtig uiterlijk.

Je kunt deze bereiding vergelijken met de Spaanse specialiteit horchata van gemalen aardamandelen.

Perilla-boter

Je kunt een soort 'boter' maken door perilla-olie te combineren met gemalen perilla. Geef het extra dimensie door daarin ook sesam aan tioe te voegen, een geleifde combinatie in Korea.