De bomen en struiken in de ebbenhoutfamilie tref je aan in tropische en warmere gematigde gebieden, zoals in de regenwouden van tropisch Afrika, en Amerika, India, Malesië en Thailand. Veel daarvan dragen eetbare vruchten, zoals de Diospyros cauliflora of apunan waarvan niet bekend is of de vruchten ook geschikt zijn voor menselijke consumptie. Enkele worden gebruikt voor menselijke consumptie, en worden met dat oogmerk geteeld. De vruchten zijn besachtig of capsulair.

In de loop der tijd zijn er zeven geslachten tot de familie gerekend geweest, tegenwoordig nog bestaande uit onderstaande vier geslachten, waarvan we op de site een tiental artikelen wijden aan de vier voor de menselijke consumptie benutte soorten:

1. Diospyros L. Sp. Pl. 2: 1057-1058 - 1753
1. Diospyros kaki (kaki)
2. Diospyros lotus (dadelpruim)
3. Diospyros nigra (zwarte zapote)
4. Diospyros virginia (Amerikaanse persimoen)
2. Euclea L. Syst. Veg. (ed. 13) 747 - 1774
3. Lissocarpa Benth. Gen. Pl. 2(2): 667, 671 - 1876
4. Royena L. Sp. Pl. 1: 397 - 1753

Van de vier genera is Diospyros veruit de grootste, met zo'n 250 soorten, waaronder er een aantal bomen zijn waarvan het hout wordt gebruikt, ebbenhout

Taalkundige aspecten, etymologie

De familienaam Ebenaceae is gebaseerd op de geslachtsnaam Ebenus, die Otto Kuntze in 1891 heeft gepubliceerd. Het is een later homoniem van het door Linneaus benoemde geslacht Ebenus uit de bonenfamilie Fabaceae werd genoemd. De plant die Kuntze de naam Ebenus had gegeven, werd na aanvankelijk ingedeeld te zijn geweest bij het geslacht Maba, naderhand opgenomen in het geslacht Diospyros.

Uit practische overwegingen, de naam Ebenaceae werd gebruikt in belangrijke botanische publicaties, werd de naam tot op heden als familienaam gehandhaafd.