Onder radicchio wordt in de regel de roestrode slakrop verstaan ter grootte van een grapefruit. Een compacte slasoort, die zich uitstekend leent om rauw gegeten te worden in salades en gegrild te worden. Maar de radicchio-werkelijkheid is verbijsterend divers, spectaculair mooi en kleurrijk, met de schoonheid van een orchidee, zoals de oogstrelende Rosa di Gorizia.

En wat te denken van de gevlekte radicchio Fior di Maserà, ontstaan uit een zeventiende eeuwse gevlekte, rode variëteit. Dankzij de introductie van bleekteelt eind negentiende eeuw - imbiancamento genoemd - ontstond in de jaren twintig van de vorige eeuw de witte bloem van Maserà met het uiterlijk van een orchidee.

Minstens zo fraai is de rode roos de radicchio rosa di Gorizia, de meest exclusieve en duurste radicchio.

Gebruik het menu rechtsboven om te bladeren door de radicchio's op deze site.

Culinair gebruik en bereiding

Radicchio is een vertrouwd ingrediënt in de Italiaanse keuken. In Veneto, de regio van de radicchio, wordt de groente op tal van manieren gegeten. In salades met dressing met gebakken spek of reuzel, als bijgerecht voor pasta, gegrild bij vlees, met een topping van kaas, en heel populair in combinatie met borlotti bonen.

Houdbaarheid (bewaaradvies)

Wanneer (krop)radicchio lelijk wordt, is dat meestal aan de buitenste bladeren. Verwijder die zo snel mogelijk. Mits vers gekocht, kun je radicchio in een papieren of plastic zak met gaatjes ruim een week goed houden, in de koelkast.

De buitenste bladeren zijn het bitterst. Begin dan ook met het verwijderen van de buitenste bladeren. Snijd de krop in reepjes.

Bereidingstijden (kooktijden)

 

#oorsprong en verspreiding  #gezondheidsaspecten (voedingswaarde)

 

#asteraceae 

Volgens Plinius kenden de Egyptenaren al een radicchio, die zij kweekten uit de wilde voorouder, de cichorei. Eten deden zij het niet. pas in de Middeleeuwen zou cichorei deel uit hebben gemaakt van de vegetarische dieten in kloosterkeukens, en veel later - in de zestiende eeuw - verschijnt cichorei ook op de tafels van edelen, zowel gekookt als rauw:

Deze eerste radicchio lijkt niet op de radicchio's' die we tegenwoordig kennen. De moderne radicchio met zijn rijke wijnrode witgeribde bladeren werd pas in de jaren 1860 ontwikkeld door Francesco Van Den Borre, een Belgische landbouwkundige die de technieken die werden gebruikt om witlof te produceren, toe paste op de bittere groente die rond Treviso werden geteeld.

Tijdens de republiek Venetië was het gebied rond Treviso de graanschuur van de republiek Venetië en radicchio één van de vele marginale gewassen die door de boeren werden gebruikt als diervoeder en als 'hongervoedsel' voedsel voor wanneer er voor het overige niets was.

Volgens de overlevering was de keuze voor radicchio voor het koninklijk kerstdiner van 1917 het begin van de populariteit van deze groente. Op dit moment is het radicchio-areaal in Italië (veld) 10.723 hectare.

Taalkundige aspecten, etymologie

De naam radicchio wordt ook gebruikt voor een heel andere plant, de Cicerbita alpina. Deze wordt de berenradicchio genoemd- of bergsla, maar wordt meestal radìc di mont of radìc dal glaz genoemd. Het is een wilde plant die lijkt op wilde cichorei, vandaar.

Benamingen in diverse talen

Dat jaar werd het evenement werd voor de inmiddels 32e maal gehouden met als smaakmakers de Radicchio Rosso di Treviso, de Radicchio Variegato Castelfranco, de Radicchi del Veneto, de Radicchio Rosso di Chioggia en de Radicchio di Verona, allemaal voorzien van het Europese PGI-label. De tentoonstelling wordt gehouden in het PGI-huis Casa degli IPG Veneti. Dit gastronomisch evenement trekt jaarlijks 70.000 bezoekers.