Ibn Butlān leefde van 1038 tot 1075 in Baghdad en was een Nestoriaans Christen. Zijn belangrijkste, meest bekende werk is de codex Taqwīm as-Siḥḥa (Tacuinum sanitatis) over welzijn en gezondheid, geïnspireerd op het werk van Disocorodes, die hij niet alleen veelvuldig citeerde, maar wiens werken hij ook van commentaar voorzag.

De codex was vanzelfsprekend een handgeschreven werk, niet-geïllustreerd overigens. Er is een origineel exemplaar bewaard gebleven. Het werd zo populair in West-Europa, dat het vele malen opnieuw is geschreven, en veel kennis erfgoed is geworden. Zelfs de naam van de codex leeft voort in de Italiaanse taal als taccuino, wat aantekenboek(je) betekent.

De oudste herschrijving van de codex is die in het Arabisch van al-Malik al-Ẓāhir uit 1213. De eerste Latijnse vertaling dateert van 1266 (Palermo, hof van koning Alfred).

Eind veertiende, begin vijftiende eeuw zijn illustraties in het werk opgenomen. In de loop der tijd zijn nieuwe illustraties opgenomen in overeenstemming met het dan geldende tijdbeeld. De codex is alleen daardoor al een afspiegeling van de culturele veranderingen in Europa.

Er zijn vier geïllustreerde versies uit de veertiende eeuw behouden. Ze bevinden zich in Wenen, Parijs, Luik en Rome. De codex is in 1531 in druk genomen. In 2008 is een facsimile uitgegegen door de Spaanse uitgeverij Moleiro, in een beperkte oplage van 987 stuks.