Wanneer zwarte peper de koning onder de specerijen is, menen veel auteurs, is Sarawakpeper de koningin. Hoewel de thans meest gebruikt cultivar de Kuching is, genoemd naar de hoofdstad van Sarawak, is de Sarawak peper het toonbeeld van gecontroleerde teelt, en is de Sarawak voortdurend in ontwikkeling. Merkwaardig is dan ook, dat de Sarawak de reputatie heeft zeldzaam te zijn en te groeien in de ongerepte omgeving van tropische bossen waarbij de boeren worden getypeerd als de 'indigine population'. De werkelijkheid is dat de Sarawak-teelt, hoewel kleinschalig georganiseerd, juist uiterst professioneel is.
De Sarawak-ranken staan in raster in het open veld, veelal zonder beschaduwing, en worden enkele malen per jaar gesnoeid om de opbrengst te maximaliseren. Geen groter contrast is denkbaar als met de teelt van de premiumpepers uit Kerala, die naast dat ze in combinatieteelt verbouwd worden, in de regel beschaduwd staan, en niet worden gesnoeid.
De Sarawakpepers worden tussen maart (de onrijpe bessen voor de zwarte peper) en augustus (de rijpe bessen voor witte peper) geoogst. Bijna driekwart van de peperbessen wordt onrijp geoogst en tot zwarte peper verwerkt. De rijpe bessen worden tot witte verwerkt.
Voor Japan is Sarawakpeper sowieso de standaard, maar als we de Malaysia Pepper Board mogen geloven is het ook de favoriete peper van Koning Elizabeth.
Alleen verkrijgbaar in de gespecialiseerde winkel.
Sarawakpeper is aromatisch, zonder citrus-tonen maar met een licht accent van drop, en lekker scherp, wat hem geschikt maakt voor het aromatiseren van vlees (rubs), zelfs voor de barbecue, maar ook als accent op een vers geitenkaasje.
Gedroogde peper is minstens tot drie jaar na oogsten houdbaar, mits droog en donker bewaard. Houd u aan de bewaartermijn, peper verliest gaandeweg haar aroma.
Witte Sarawak wordt traditioneel gemaakt door de rijpe, rode bessen een week lang in jute zakken in natuurlijk water te laten weken. Dat kunnen vijvers zijn of gedeelten van een langzaam stromende beek die door dammetjes gereguleerd wordt. Zelden of nooit worden de pepers in stilstaand water gewekt, het proces dat retting wordt genoemd.
Door het langdurig weken komen de schilletjes los, en kunnen de kern van de peperkorrel en de schilletjes probleemloos gescheiden worden. Hierna wordt de peper gedroogd. Voor de Maleise overheid is de Sarawak-peper van groot belang. Ze maakt 90% uit van alle peperteelt in Maleisië. Om de productie van de witte peper te verhogen, 'stimuleert' zij de boeren daarin te investeren, zoals door de aanschaf van de Pepper-Peel-o-Matic, waarmee sneller, goedkoper en efficiënter witte peper gemaakt kan worden.
De Chinezen, tegenwoordig de meerderheid van de bevolking van de hoofdstad Kuching, waren de eersten die de peper verbouwden. Tegenwoordig zijn dat merendeels de oorspronkelijke Ibans en Bidayuh.
De peperteelt staat onder druk doordat grote maatschappijen met volle steun van de overheid grootschalige kaalslag plegen voor de vestiging van monoculturen in dit deel van Maleisië, vooral palmolieplantages. Bijna 20.000 inwoners van Sarawak zijn direct betrokken bij de verbouw van peper, bijna 70.000 inwoners in totaal afhankelijk van de peperteelt. De gemiddelde perceelgrootte stijgt met de stijgende populariteit van de peper.
De Malaysia Pepper Board, gevestigd op Sarawak ziet toe op de Geografische identificatie (GI) die het gebruik van de naam Sarawak peper beschermt. Zij waakt er over dat alle Sarawak peper aan gestelde standaarden voldoet. Volgens de MPB bedroeg de productie van Sarawak peper over 2015 28.000 ton.
Doordat veel boeren hun veld met peperranken onkruidvrij houden zonder bodembescherming aan te brengen, is er op de peperpercelen veel erosie. Het Ministerie van landbouw propageert de boeren over te gaan op de aanplant van bodembedekkers.
Peper is rijk aan vitamine C, mineralen (mangaan, ijzer en koper) en phytosterol (55 mg per 100 gram)