Bronvermelding 
Witte munt
De Menthe suaveolens is een plant die 30-50 cm hoog wordt, soms hoger. Hij heeft recht opgaande, hoekige stengels. Hij houdt van een vochtige groeiplek, in vochthoudende grond, in greppels en langs oevers. De plant verspreid zich ondergronds, met de neiging andere gewassen te overwoekeren.
De blaadjes zijn gekroesd en netvormig geaderd. De bladranden zijn gezaagd of gekarteld. Kenmerkend zijn de gekruiste plaatsing van de bladeren en het volledig ontbreken van steeltjes halverwege de stengel. De bladeren zijn rond tot eivormig, 3,5-4 cm lang en 2-3 cm breed, en licht behaard, net als de stengels.
Witte munt bloeit van juli tot oktober met klokvormige bloempjes, wit met licht lila. De schijnkransen staan vrij dicht op elkaar waardoor het lijkt of de bloeiwijze aarvormig is. Ook dat is schijn. De meeldraden steken buiten de kroon. Vrijwel alle bloemen zetten vruchten.
De belangrijkste smaakcomponenten van witte munt zijn carvon, limoneen, de geur van citroenschil, piperiton, muntsmaak en -aroma, α- en β-pineen, houtige dennegeur, als in komijn, den(neappel), jeneverbes en hennep. Welke daarvan dominant is of zijn, hangt van veel factoren af, zoals de groeiplaats, maar ook het seizoen. In de zomer is carvon dominant, in de winter limoneen.
Witte munt is verstoken van pulegoon en menthon, en is daardoor milder van smaak en geur dan andere muntsoorten. Zelfs in Noord-Afrika, waar groene munt de standaard lijkt, is de witte munt tegenwoordig zeer gewild, net als in Italië, zelfs als vervanger van basilicum in pesto.
Practische zaken
Aankoop en verkrijgbaarheid
Appelmunt is verkrijgbaar als zaad en als plant, zelden als bosje kruid of in gedroogde vorm.
Culinair gebruik en bereiding
De smaak van appelmunt is fris, en mild, en daardoor geschikt voor alle toepassingen, voor het maken van thee, maar vooral in koude bereidingen en in cocktails.
Houdbaarheid (bewaaradvies)
Omdat de muntsmaak terug loopt wanneer de plant in juli gaat bloeien, worden de lekkerste blaadjes kort voor de bloei geplukt. Bewaar verse takjes munt zoals andere kruiden aan de steel, gewikkeld in een vochtige doek, verpakt in plastic. Zo houd je de kruiden zeker een week goed. Controleer steeds op rotte blaadjes en steeltjes. Eenmaal aangetast, bederft al gauw de hele bos. Munt - iedere muntsoort - is niet bijzonder geschikt om in te vriezen.
Oorsprong en verspreiding
De munt is genaturaliseerd in de Balkan, Roemenië, Rusland, Ierland, Denemarken en Zweden en geïntroduceerd in China, Brazilië en Colombia, waar hij op grote hoogte (2000-3900 meter hoogte) groeit. In ons land groeit de witte munt van nature langs de grote rivieren. In delen van Zuid-Limburg wordt de munt nog in het wild aangetroffen, maar net als in het Rivierengebied loopt ook hier de populatie sterk terug. De plant is in de actuele Nederlandse Rode lijst betiteld als 'bedreigd'. In België komt de witte munt echter vrij algemeen voor, vooral in Wallonië.
Taalkundige aspecten, etymologie
In Species plantarum noemt Linneaus de witte munt Mentha spicata var rotundifolis, naar de gangbare benaming 'rondbladige munt', in veel talen de nog steeds gebruikte naam. Zijn leerling Ehrhart geeft de plant in 1792 zijn huidige botanische naam Mentha suaveolens. Het epitheton suaveolens betekent welriekend.
