Bronvermelding
Estragol
Anethol, dat ook wel anijskamfer wordt genoemd, is een fenylpropenoïde ether, verwant aan estragol, dat we vooral kennen van dragon en basilicum. Anethol is dertien maal zoeter dan suiker, en heeft een aangename smaak, ook in hoge concentraties.
De chemische formule van anethol is C10H12O. Het is een transparante vloeistof, moeilijk oplosbaar in water maar goed oplosbaar in ethanol. Deze eigenschappen zorgen voor het 'ouzo-effect' waardoor een alcoholische drank (ouzo, pernod, raki) bij afkoeling troebel wordt. Anethol heeft een smeltpunt van 21-23 °C en een kookpunt van 234°C .
Wanneer je een drankje met Pernod afkoelt, zie je subiet vertroebeling optreden, meestal al bij koelkasttemperatuur van en graad of 5-7. Dat lijkt er op te duiden dat Pernod een hoge concentratie anethol bevat, maar de troebeling - emulsificatie - treedt vooral op door de verdunning met koud water, waarin anethol immers slecht oplosbaar is. Het kantelmoment ligt op 55% (minder dan 45% alcohol), d.w.z. dat anethol in een oplossing van minstens 45% alcohol helder is.
De verkoop van anethol is in sommige landen verboden, in andere niet. In ons land en in België mag het bijvoorbeeld wel verkocht worden, in Frankrijk niet. Anethol is de voorloper van paramethoxyamfetamine (PMA), een gevaarlijke hallucinogene amfetamine. Ook anethol zelf is niet ongevaarlijk, reden waarom een drnk als Pastis hoogstens 2 gram anethol per liter mag bevatten.
Maar hoeveel anethol bevatten planten als anijs en venkel van nature ?
In onderstaand overzicht staan voor diverse planten de concentraties van anethol vermeldt. De cijfers geven aan hoeveel anethol de etherische olie bevat, en in cursief hoeveel etherische olie de plant bevat. In bewerking
Geschiedenis van anethol
In 1832 ontdekte de Framse chemicus Dumas dat deze olieën uit venkel en anijs identiek waren, en gaf deze olie zijn naam, een samevoeging van de Latijnse worden anethum (anijs) en oleum (olie), en zijn eerste chemische formule. Vijftig jaar later zou deze (empirische) formule door de Duitse chemicus Erienmeyer gecorrigeerd worden tot de huidige.
