De eerste maal dat de tofu gebakken wordt, gebeurt dat bij 110-120 °, de tweede maal bij 180-200°. Om te voorkomen dat ze vet smaken, worden de abura-ages voor gebruik in ruim water gelegd.
Abura-age is standaard rechthoekig. In Miyagi worden relatief dikke driehoekige abura-age gemaakt, in Yamagata wordt een dunne kawa-age en een dikke, minder doorbakken nama-age gemaakt. Vandaar het streepje tussen abura en age.
Soorten abura-age:
Naast pure abura-age zijn er gekruide en gevulde abura-age in de handel. Kijk daarom goed op de ingrediëntenlijst op de verpakking. Ajitsuke betekent gekruid (meestal met sojasaus en suiker (of mirin). De aan de rechterzijde getoonde abura-age zijn heel geliefd in Kyoto, kant-en-klaar te koop (Nikufume)
Abura-age wordt gebruikt in udongerechten, die om die reden kitsune-udon genoemd worden. Van abura-age worden inarizushi (稲荷寿司) gemaakt, envelopjes gevuld met sushi-rijst. Deze worden inarizushi (met een z) genoemd, en worden in miso-soep gebruikt.
Een andere vultechniek heet kinchaku (dichtgesnoerd), waarbij de abura-age gehalveerd wordt, en gevuld, en het envelopje wordt gesloten met een touwtje, lente-ui of een prikkertje. Er worden allerlei vullingen gebruikt van een heel ei tot camembert, maar heel geliefd is een vuling met ander gefermenteerd product, nattō (zie bovenstaande foto, met kaas en lente-ui). Het recept voor deze kinchaku staat op de site.
De bewaartijd van abura-age is afhankelijk van de bewerking die het heeft ondergaan. De niet gearomatiseerde, niet-gevulde abura-age is wel drie maanden houdbaar, mits droog bewaard.
Abura is Japans voor olie, age betekent gebakken. In olie gebakken dus.
De voedingsstoffen in tofu zijn mede afhankelijk van de productiemethode. Tofu dat uitsluitend met calciumsulfaat is gemaakt geeft een calcium-rijker resultaat, dan de nigari-tofu, waarin naast calciumfosfaat ook calciumchloride als coagulator is gebruikt.