Het meest verwant is de boom met de Prunus armeniaca, de meest algemeen verbouwde (Siberische) 'echte' abrikoos. Een veel gebruikt synoniem is dan ook Prunus armeniaca mume.

Er bestaan alleen in China al meer dan driehonderd cultivars van de boom , waarvan het merendeel uitsluitend voor de bloei, andere voor de vruchten geteeld zijn. Er zijn meer dan twintig eetbare soorten umes.

Een zeer gewilde variëteit is de nanko-ume, die ontwikkeld is in Minabe, in het hart van de prefectuur Hidaka in Japan. Deze variëteit is aan het begin van de twintigste eeuw ontwikkeld uit de Uchinaka ume, toen de belangrijkste Japanse abrikozensoort. Het kenmerk van deze nieuwe vrucht is de prachtige blos. De vrucht van de nanko is vrij groot, en hij heeft zacht vruchtvlees. Hij wordt op grote schaal verbouwd in de prefecture Wakayama en vormt 60% van de landelijke ume-oogst. De vruchten van de nanko-ume worden beschouwd als de allerbeste

Een Japanse abrikozenboom wordt 4-10 meter hoog, en heeft 4-6 cm grote, eivormige bladeren. Hij verliest zijn bladeren in de herfst. Hij bloeit in de late winter, vanaf januari/februari. De bloemen zijn 2-3 cm en geel of groen.Zo'n drie maanden nadat de bloemen uit komen, geeft de boom vruchten. Ze zijn 2-3 cm lang en rond tot peervormig, met een groef over de lengte. Het vruchtvlees is geel, de schil geel, meestal met een rode blos. De pitten zijn glad en lichtbruin, en niet eetbaar.

De vruchten worden in de zomer geoogst, direct na het regenseizoen (juni/juli). Ze smaken redelijk zuur (mierzuur), met een zuurgraad van 4-5%, vergelijkbaar met de zuurte van rijstazijn. Ze worden om die reden niet als handfruit gegeten, maar een sorbet of een jam, met voldoende zoet tegenwicht, is altijd een optie.

Elders

Ook in China wordt de abrikoos die daar méi heet, ingelegd. Net zoals in Japan alleen in zout, maar ook in een mengsel van azijn en zout. De zure versie heet suān méi zhī 酸梅汁, de zoete variant heet huàméi. 話梅 Deze wordt gemaakt met suiker, zout en kruiden.

Nog een beroemd Chinees product van de Japanse abrikoos wordt gemaakt is 'pruimensaus', suān méi tāng 酸梅酱, waarvoor zwart gerookte umes worden gebruikt, en die is verrijkt met suiker, azijn, zout, gember, chilipeper en knoflook.

In de Vietnamese keuken gebruikt men xí muội, een product dat lijkt op umeboshi, in Korea maesli, bijvoorbeeld in suiker, maesli .

Practische zaken

Aankoop en verkrijgbaarheid

Verse Japanse abrikozen zijn voor zo ver na te gaan niet verkrijgbaar in ons land. In Japan kosten verse umes afhankelijk van de kwaliteit tussen 800 en 1000 yen, omgerekend tussen €6,00 en € 7,50 per kilogram

Culinair gebruik en bereiding

Het grootste deel van de umevruchten is in Japan bestemd voor de productie van umeboshi 梅干 en umeshu 梅酢, respectievelijk ingelegde abrikozen en pruimenwijn. Een bijproduct van de umeboshi is pruimazijn (aka umesu).

Umeboshi wordt gemaakt van de rijpe, maar zure vrucht. Sinds enkele jaren komt een nieuw product op, waarbij de vrucht niet gepekeld wordt, maar met zout in dashi wordt gemarineerd. Deze 'thee' heet ume konbu cha 梅こんぶ茶. Hiervoor worden alleen minder zure abrikozen gebruikt. Wanneer de abrikozen niet gedroogd worden, heet de pickle umezuke 梅漬け.

VERKRIJGBAARHEID

Taalkundige aspecten, etymologie

Zowel de boom als de vrucht worden door elkaar abrikoos en pruim genoemd. dat is nogal verwarrend want de Japanse pruim (de loquat) en de Japanse abrikoos verschillen nogal. De nanko ume ontleent zijn naam aan een combinatie tussen de oorspronkelijke naam, de voornaam van Tadaka Sudagusu die de abrikoos ontwikkelde en plaatsnaam Minabe. Door de samenvoeging van de kanji-tekens vormde zich het woord 'nanko'. Deze naam voert de boom sinds 1950.

VERTALING JAPANSE ABRIKOOS