De Mougán is een heel andere peperplant dat de Gallische ourense en padrón, omdat de vruchten rechtopstaand zijn en niet afhangend. Net als de padrón wordt de mougán onrijp geoogst, voordat ze rood kleuren. De vrucht is 'vierkant' en wordt op grond van zijn vorm geclassificeerd als CMV3L (cuadrado morro de vaca tres lóbulos / vierkante drielobbige koeiensnuit). De vrucht is relatief klein, met een lengte van ongeveer 5 cm en een doorsnede van 2,5 - 4 cm, een gladde en glanzende, donkergroene schil en een intens zoete, licht pikante smaak. Een enkele peper weegt 6 à 15 gram. Aanvankelijk was de mougán veel pikanter, maar de scherpte is er bewust uit geteeld.

De pemento de Mougán wordt in maart gezaaid: "En San Gregorio, bota o teu pimientorio", met Sint Joris's geboortedag op 12 maart. Na het inzaaien worden de zaden beschermd door er een raamwerk overheen te leggen, waarop stro of zakken worden gelegd ter bescherming tegen de laatste nachtvorst. Later zal de bodem bedekt worden met varens om de groei van onkruid te voorkomen.

Practische zaken

Aankoop en verkrijgbaarheid

De peper is plaatselijkj verkijgbaar van augustus tot oktober voor een prijs van om en nabij vier euro per kilogram.

Culinair gebruik en bereiding

Moug&aactute;ns worden simpelweg gebakken in olijfolie en geserveerd met grof zout.

Houdbaarheid (bewaaradvies)

Langs die weg kwamen de planten in de Spaanse kloosters, waar de monniken de plant aanpasten aan de lokale groei-omstandigheden. In Noord-Spanje vinden we om die reden een scala aan klassieke en unieke paprikasoorten.

In de zeventiende eeuw namen Fransicanen vanuit Mexico chilipepers naar het klooster van Herbón. Te zien is hoe de chilipeper langs diverse routes richting Compostella ging, van Santiago de Herbón naar San Martiño de Xuvia bijvoorbeeld, net als Herbón gelegen in Coru&ntiulde;a. Deze chilipeper wordt de pemento de Couto genoemd. Naar Lugo in de priorij van Santa María de Ferreira de Pallares, in Guntín, de pemento de Mougán, en naar Padrón. Deze drie hebben gemeen met elkaar dat ze mild van smaak en scherpte zijn en klein van formaat. Anders is dat in Arnoia en in Oímbra, beide gelegen in de provincie Ourense. In de laatste groeien de grootste paprika's van Galicië .

Deze grote chilipepers hebben niet alleen het formaat gemeen, ze zijn allemaal groen, de &eacuite;én wat donkerder dan de ander. De pepers uit Oímbra zijn de 'bleekste' . Van de hier genoemde vijf Gallische pepers is de padrón de pittigste. Let op dat de 'padrón' is uitgegroeid tot een type dat ook buiten Galicië wordt verbouwd. De naam alleen is geen garantie voor een echte padrón, deze draagt ook het zegel.

Alle vijf hebben een Europees predikaat. Vier hebben de geografische aanduiding (PGI), één, de Herb&oacite;n oorsprongsbenaming.

Langs die weg kwamen de planten in de Spaanse kloosters, waar de monniken de plant aanpasten aan de lokale groei-omstandigheden. In de achttiende eeuw hebben de broeders van het klooster van Ferreira de Pallares deze Mexicaanse peper in Guntín de Pallares geïntroduceerd. En Mougá dan?

Santa Maria Magdalena de Mougán, is een parochie die behoort tot het aartspriesterschap van Ferreira de Pallares. De parochie had nauwelijks honderd inwoners tijdens de volkstelling van 1991, tengenwoordig )nog) minder. Het maakt deel uit van de gemeente Guntín. In de twaalfde eeuw heette het Santa María de Mougani.

Mougán is de naamgever van de beschermde peper. In 2014 heeft de "Pemento de Mougán" de Europese Beschermde Geografische Aanduiding (PGI) gekregen. Het beschermde gebied omvat het gehele grondgebied van de gemeente Guntín. In het gebied zijn zo'n twintig producenten van deze peper, verenigd in de Asociación de Produtos O Pemento de Mougán, die ook toe ziet op de kwaliteit. Ieder jaar organiseert deze begin augustus een festival ter ere van de teelt, op wisselende locaties in de parroquia (parochie) de Guntín.

Taalkundige aspecten, etymologie

Over de hele wereld worden de namen paprika en peper door elkaar gebruikt. Zo kan het zijn dat paprika’s in Amerika zowel bellpepper als paprika worden genoemd, ze in Zwitserland pepperoni heten en in Italië peperoncini en in Frankrijk poivron. De Spanjaarden zelf gebruiken nog altijd het woord pimientos, zowel voor de chilipeper als voor de paprika, waarvan het woord pimentón voor paprikapoeder is afgeleid. Zoals men ze in Japan als Korea pimang respectievelijk piman noemt.