De Piquillo de Lodosa is een eenjarige plant, die in mei gezaaid wordt. Het oogsten van de paprika's begint medio september en duurt tot november. Dit gebeurt handmatig, een plant wordt met tussenpozen van een week geplukt.

Een groot deel van de oogst wordt bewerkt om geconserveerd te worden, waartoe ze eerst boven houtskool geroosterd worden, geschild worden en ontdaan van zaden. Alleen piquillo's die in de acht Navarese gemeenten Lodosa, Andosilla, Azagra, Carcar, Lerin, Mendavia, San Adrian en Sartaguda verbouwd worden, hebben sinds 1987 een Denominación, de Spaanse term voor de Europese PDO, Protected destination of origin, en mogen de toevoeging Lodosa voeren.

De verbouw en verwerking van piquillos is voor deze streek in het Baskenland van groot economisch belang, vandaar de bijnaam hier "het rode goud". De jaarproductie bedraagt ruim 1200 ton (opgave 2008). In de jaren negentig is de export van de piquillo naar de bakermat van de peper, Zuidamerika, op gang gekomen, in het bijzonder naar Peru. In 2013 organiseerde men het festival voor vierde maal.

Taalkundige aspecten, etymologie

Over de hele wereld worden de namen paprika en peper door elkaar gebruikt. Hieraan is de onterechte naamgeving door Christopher Columbus naar gewone peper debet. Zo kan het zijn dat paprika’s in Amerika zowel belllpepper als paprika worden genoemd, ze in Zwitserland pepperoni heten en in Italië peperoncini en in Frankrijk poivron. De Spanjaarden zelf gebruiken nog altijd het woord pimientos voor de paprika, waarvan het woord pimentón voor paprikapoeder is afgeleid. Zoals men ze in Japan als Korea pimang respectievelijk piman noemt.