Vetzuren zijn organische carbonzuren, ketens van tenminste twee koolstofatomen en tenminste één een carboxylgroep (COOH) Onverzadigde vetzuren hebben één of meer dubbele binding in de keten, verzadigde vetzuren hebben er geen.
Een voorbeeld van een verzadigd vetzuur is stearinezuur, met de chemische formule CH3(CH2)16COOH. Stearinezuur C18:0 betekent met 18 koolstofatomen (de bruto-formule is C18H36O2) en géén dubbele binding.
Verzadigde vetzuren komen vooral voor in dierlijke oliën, die daarnaast ook onverzadigde vetzuren bevatten. Andere bronnen van verzadigd vet zijn vlees en worst, zuivel en kaas.
Ezelsbruggetje: verzadigde vetzuren hebben een vaste vorm bij kamertemperatuur. Meestal.
Het Voedingscentrum vind het onnodig om verzadigd vet door middel van voeding tot ons te nemen, omdat ons lichaam zelf verzadigd vet maakt. Niet alleen uit overtollige koolhydraten (te veel eten), maar ook wanneer het lichaam er behoefte aan heeft, autonoom. Veel sceptici beweren thans dat het beter is de inname van koolhydraten uit suikers te verminderen dan vet te laten staan, met andere woorden de krampachtigheid te verlaten waarmee vet wordt afgezworen, maar we meer en meer suiker consumeren, de volgens veel deskundigen ware bedreiiger van de (volks)gezondheid.
Dat verzadigde vetzuren alle even schadelijk voor ons lichaam zijn en tot een hogere cholesterolwaarde zouden leiden, is niet helemaal waar. Sommige verzadigde vetzuren zijn minder 'slecht' dan andere.