De gewone pawpaw (Asimina triloba) is een laag-vertakte heester die hoewel hij 10-12 meter hoog kan worden, normaliter een meter of vier-vijf hoog is. Pawpaws gedijen in gematigde en subtropische gebieden, en zijn de enige planten in de roomappel-familie die niet uit de tropen stammen. De in noordelijker gebieden groeiende pawpaws zijn in de regel bladverliezend, de zuidelijker groeiende planten zijn veelal groenblijvend.
Er is een achttal soorten pawpaw, waarvan alleen de gewone pawpaw van enig commercieel belang is, omdat hij verbouwd wordt. Van alle pawpaws zijn de vruchten eetbaar, maar van sommige soorten is de smaak ronduit onaangenaam.
De pawpaw heeft grote, gladde bladeren, tot wel 25-30 cm lang en 10-15 cm breed. De plant bloeit in de maanden mei en juni. De klokvormige bloemen groeien in hangende trossen aan het uiteinde van de twijgen. Ze zijn purperbruin, kastanjekleurig en 4-6 cm in doorsnede.
De plant draagt vruchten, bessen, met een gladde schil. Ze kunnen uiteenlopende afmetingen hebben, van zeer klein - 5 cm lang en 3 cm breed, slechts enkele decigrammen wegende - tot vrij groot - 16 cm lang en 7 cm breed, en met een gewicht tot wel 500 gram. De vruchten kunnen tussen augustus en oktober zowel rijp als onrijp geoogst worden.
Een vrucht bevat een groot aantal roestbruine zaden. Het vruchtvlees is crème- tot oranje-kleurig. De smakelijkste vruchten zijn die van de gewone pawpaw. Ze hebben bleek gelig (als dat van banaan) tot oranjegeel vruchtvlees. Hoe voller de kleur, hoe smakelijker de vrucht.
Een rijpe vrucht herken je aan de kleur. Net als bij een banaan kleurt de vrucht van groen naar geel, en net als bij een banaan komen er op de schil bruine vlekjes tijdens de rijping.
De vrucht wordt hoofdzakelijk als handfruit gebruikt. De zaden zijn niet eetbaar. Snijd de vrucht doormidden. De zaden laten zich dan gemakkelijk verwijderen. Lepel het custard-dikke vruchtvlees er vervolgens uit, schillen zal niet lukken. De pulp wordt onder meer als substituut voor banaan in bereidingen gebruikt, bijvoorbeeld in desserts.
Rijpe pawpaws zijn kort houdbaar, buiten de koelkast hoogstens enkele dagen. Een onrijpe vrucht kan enkele weken bewaard worden, terwijl hij narijpt. Gerijpt vruchtvlees kan goed ingevroren worden om bij wijze van ijs gegeten te worden, ook de hele vrucht kan ingevroren worden.
De oudste fossiele vondsten van pawpaws dateren uit het Eoceen, 56 tot 34 miljoen jaar geleden. De oudste fossiele vondst die eenduidig betrekking heeft op de Asimini triloba is zo'n dertig miljoen jaar jonger. Voor de verspreiding en instandhouding waren de grote zoogdieren en grote vruchten etende vogels verantwoordelijk. Met hun uitsterven, stokte de verspreiding van de pawpaw, die alleen kon overleven dankzij zijn sterke reproductie-eigenschappen.
In 1541 'ontdekt' de Portugese ontdekkingsreiziger Hernando de Soto de plant tijdens een expeditie door het zuidoosten van Noord-Amerika. Vanwege de gelijkenis met de papaya, die de Spanjaarden inmiddels in Zuid-Amerika hadden leren kennen, noemden ze de plant naar de papaya (papaia) pawpaw, in enkele Engelssprekende landen nog altijd gebruikt als benaming van de papaya (onder meer in Nieuw Zeeland is dat het geval).
In die tijd verbouwden de Indianen in de Mississippi-vallei deze vrucht. Deze smaakte, aldus De Soto uitstekend. Reden genoeg om te veronderstellen dat het hier de Asimina triloba betrof.
De Asimina triloba is de enige pawpawsoort die momenteel op enige schaal verbouwd wordt, onder meer in het zuidoosten van Ohio. Daar wordt jaarlijks een Pawpaw-festival gehouden (Lake Snowden). Ook in het Nederlandse Nijverdal wordt jaarlijks een soortgelijk festival gehouden, zoals afgelopen keer op 21 oktober 2018.
In Nijverdal is de Country Winery enkele jaren geleden begonnen met het testen van de haalbaarheid van pawpaw-teelt in Nederland. Dat is geslaagd. Bij Kwekerij Asimia in Giethgmen zijn ze bijvoorbeeld te koop, zowel de vruchten als de planten.Ook in (Oost-) Europa zijn proefprojecten gestart.
De botanische benaming is gegeven door de Franse botanist Dunal, die de geslachtsnaam asimina af leidde van de inheemse naam van de plant, assimin.
De naam pawpaw, wordt verondersteld, is een afgeleide van papaya, een op het eerste oog gelijkende vrucht.
De vrucht heeft een aantal benamingen in de Verenigde Staten, waarvan er vele een combinatie zijn met 'banaan', zoals Michigan banana, Kentucky banana, Ozark banana, poor man's banana, dog banana, false banana en hoosier banana.