Deze 'koffie-variant' is in de afgelopen decennia heel populair in barista's, maar wordt al decennia lang ook in Europa geschonken als koffie-surrogaat, net als cichorei (wortel). Het belangrijkste ingrediënt is een pistachenoot, de noot van de terpentijnboom. Net als de echte pistachenoot is dit nootje geen botanische noot, maar het zaadje van een vrucht, dat in het Turks menengiç en in het Koerdisch kehwan wordt genoemd.
Menengiç kahvesi wordt net als koffie na droging gebrand. Het geurpalet ontwikkelt zich tijdens het roosteren. Duidelijk herkenbaar zijn de dennen(hars geur) - kenmerkend voor de pistachebomen - een caramelgeur en een licht citrusaroma. De smaak wordt wel vergeleken met een Bailey.
Je koopt de noten, gebrand en wel in potten of zakjes. Soms is er Johannisbroodpitmeel en wat room toegevoegd voor een beter mondgevoel. In koffie-zaakjes in Zuid-Anatolië kun je de koffie nog 'op oude manier bereid' krijgen, zonder deze toevoegingen. Hierbij zorden de ingrediënten handmatig in een vijzel fijngemaakt tot een pasta, die wordt opgeschonken met heet water. Om de toch wel straffe smaak te temperen, wordt er vaak wat melk toegevoegd. Gebruikelijk is om de koffie te serveren met wat gebrande menengiç-nootjes erbij, bij wijze van snack.
Gebruikelijk is de aanduiding 'osmanli' wanneer de koffie op traditioneel Ottomaanse manier is bereid, en fincanda pisen' wanneer het in het kopje is bereid, en niet in de traditionele Turkse koffiepot.
Respecteer het copyright !