Het remt met name de schimmels Penicillium digitatum en Penicillium italicum, die vooral op citrusvruchten voorkomen. De meest voorkomende toepassing is dan ook die op citrusfruit.

Bifenyl werkt bij grote hoeveelheden blootstelling verlammend op het centrale zenuwstelsel van de mens. Om die reden mag in Europa niet (meer) aan voedingsmiddelen worden toegevoegd. Richtlijn 2003/114/EG (12):

Bifenyl (E230), orthofenylfenol (E231) en natriumorthofenylfenol (E232) zijn in Richtlijn 95/2/EG opgenomen als conserveermiddelen op en in citrusvruchten.
Deze stoffen vallen echter onder de definitie van gewasbeschermingsmiddelen van Richtlijn 91/414/EEG van de Raad van 15 juli 1991 betreffende het op de markt brengen van gewasbeschermingsmiddelen . Daarom dienen zij niet langer onder de werkingssfeer van Richtlijn 95/2/EG te vallen. De lidstaten en de Commissie zorgen ervoor dat er geen wettelijke leemte bestaat wat deze stoffen betreft. De toestemming om deze stoffen als fytosanitaire producten op de markt te brengen dient zo spoedig mogelijk te worden verleend.

Om die reden wordt bifenyl gebruikt om het ruim van schepen te reinigen, en verpakkingsmiddelen, zoals de papieren wikkels en de kartons in citruskistjes met bifenyl te impregneren. De dosering bedraagt 30 gram bifenyl per kilogram parafinepapier en 100 garm per kilogram karton. Wat de doisering ok zijn mag, het voorkomt nooit dat de vruchten (schil en vruchtvlees) de stof in enigerlei mate opnemen.

Bifenyl heeft de vorm van kleurloze of gele kristallen. Deze lossen in zogenaamde organische oplosmiddelen op, maar practisch niet in water. Dat betekent dat het geen zin heeft te proberen het van een citrusvrucht te wassen. De difenyl die we binnen krijgen, zal grotendeels onveranderd via de urine worden uitgescheiden.

Bifenyl heeft het E-nummer 230, en is biologisch afbreekbaar.