Het droge sezieoen in Peru duurt van mei tot juli, en in die periode wiorden de aardappelen geoogst. Het is dan tijd om tijdens de lunch ovens op te werpen met de beschikbare materialen. Deze tijdelijke ovens worden huatia genoemd. Ogenschijnlijk is het een huatia een hoopje stenen, maar daarmee wordt het fenomeen tekort gedaan. Om te beginnen zijn de keien die gebruikt worden hittebestendige vulkanische stenen. Ze worden zo gestapeld dat onderin een vuurtje kan worden opgebouwd en de bovenkant van de toren open is, om brandhout toe te voegen, de oven af te kunnen sluiten met een kei, en het voedsel in de oven te laten zakken om bereid te worden. De huatia wordt traditioneel gebruikt voor de bereiding van pachamanca, een buffet.

Nadat het vuur opgestookt is, het vuur gedoofd en de stenen de warmte hebben opgenomen, wordt het te bereiden voedsel in de huatia gedaan, en daar soms wel uren gehouden. dat gebeurt met aardappelen, vlees en bijvoorbeeld maca's. Dan is het moment aangebroken om de huatia in te laten storten. Het voedsel blijft vervolgens, soms uren achtereen temidden van de hete stenen.

Criticasters vinden de huati niets toevoegen aan de smaak van de gerechten die erin bereid worden, dat kan zijn. Maar wanneer de toren wodt gebouwd op grond en niet op tegelwerk, zal de geur van de brandende grond zeker door dringen. Bovendien is de huiatia een uiterst efficiënte oven, waarbij optimaal gebruik wordt gemaakt van de eigenschappen van het vulkanisch gesteente, dat telekens weer gebruikt kan worden. Maar het is natuurlijk wel een omslachtige traditie.