Haroa is de term voor een gebeurtenis rondom het avondgebed, dat wordt geleid door de dorpspriester, en wordt afgesloten met een kleine maaltijd. Het is een dankcremonie die tegenwoordig in het teken van de islam staat, het merendeel van de bevolking van de eilandjes is moslim, maar zijn wortels heeft in een tijd voor de opkomst van de islam, toen het merendeel van de bevolking een animistisch geloof belijdde.

In 1583 vestigde sultan Murhum Lakioponto een sultanaat op Buton, en sinds die tijd viert men een vrij eenvoudige haora als onderdeel van het maulid-ritueel ter herdenking van de geboortedag van de profeet Mohammed, haroana maludhu..

Net als bij Thanksgiving speelt haroa zich voornamelijk in kleinere kring af, in het gezin, met familie en buren. Centraal in de ceremonie staat vanouds de gemeenschapszin, de versterking van de samenhorigheid. Het eten is daar onlosmakelijk mee verbonden, de maaltijd is bewerkelijk, en iedereen draagt zijn steentje daaraan bij. Er wordt in veel gezinnen een hele week voor de voorbereidingen uitgetrokken.

Haroa wordt gehouden bij geboorten, overlijden, sterfdagen en andere mijlpalen in het leven, zoals de bouw van een huis, maar ook en vooral bij islamitische hoogtijdagen.

Ondanks het feit dat bij de haroa iedereen van harte welkom is, ongeacht geloofsovertuiging, begint de haroa altijd met de lezing van heilige verzen uit de Koran door de 'lebe', de oudste, bijvoorbeeld de dorpsoudste. De aanwezigen zitten in kleermakerszit rond het dienblad, de dulang haroa, met hapjes die normaal gesproken niet dagelijks gegeten worden maar wel tijdens de haroa. De hapjes zijn tijdens het gebed aan het zicht onttrokken door een koepelvormig deksel in de vorm van een vaak fraai versierde doek.

De gerechten die tijdens de haroa worden opgediend zijn gerechtjes die meestal niet op andere momenten worden bereid. Eén van de traditionele haroa-gerechten is lapa-lapa, een vrij bewerkelijke cake van kleefrijst en kokosmelk.