Het is een middelgrote garnaal, 5 tot 11 cm lang, de grootste van alle rotsgarnalen. Het lijf is zo transparant dat je de organen kunt zien. Het is voorzien van donkere banden en felgele stippen. De gewrichten zijn voorzien van al even gele accenten in de vorm van banden. De steurgarnaal leeft over het algemeen in groepen, tot op een diepte van 50 meter in rotsachtige omgeving, ook boven de waterlijn.
Steurgarnalen, ook deze, reizen in de lente vanuit zee naar de ondiepe wateren, beneden het intergetijdegebied, de wierzone genoemd. Daar vertoeven zij 's zomers, waar ze zich overdag tussen de planten verstoppen en 's nachts jagen. In de herfst trekken zij naar dieper water, waar ze de hele winter verblijven. Vanwege zijn veelvuldige aanwezigheid in brak water noemen we hem in Nederland wel brakwater-steurgarnaal.
Alle Palaemons hebben een gezaagde kop, maar alleen de serratus is er naar vernoemd. Ze zijn omnivoor en voeden zich overwegend met schelpen, kleine kreeftachtigen, larven en algen. De tweede looppoot van beide is voorzien van een schaar, die voorzien kan zijn van een blauwe band en soms zelfs helemaal blauw kan zijn.
Steurgarnalen zijn na hun eerste levensjaar volwassen en planten zich in het voorjaar voort. De vrouwtjes trekken zich daartoe terug in het ondiepere kustwater om te paaien. De eitjes worden bevrucht wanneer ze gelegd worden, waarna het vrouwtje ze 4 maanden aan haar pleopoden bij zich draagt. Gemiddeld draagt zij 3.000 tot 8.000 eieren. De metamorfose van larf tot jong vindt plaats in de maanden juli en augustus.
De steurgarnaal heeft een zoete smaak en het vlees is zeer sappig.
In ons land komt hij voor in de Oosterschelde en in de monding van de Westerschelde, en in mindere mate langs de Noordzeekust en het Waddengebied.. Hij wordt vooral gevist langs de westkust van Groot-Brittanië, West-Wales en delen van Schotland. De vangst daar is in de jaren '70 van start gegaan, en is tot op heden niet gereguleerd. Behalve in Ierland, waar de vangst op steurgarnaal van mei tot augustus gesloten is.
Behalve op de Britse eilanden wordt ook veel op de steurgarnaal gevist vanuit Frankrijk. Toch wordt de steurgarnaal niet als bedreigd aangemerkt, maar net als voor andere garnaalsoorten geldt ook voor de visserij op de steurgarnaal de zorg voor overbevissing en ongewenste bijvangst.
Geen betrouwbare of volledige informatie beschikbaar.