De boom waaraan de vrucht groeit, wordt 5-6 meter hoog en heeft vrijwel geen doornen. Hij bloeit vrijwel het hele jaar door, maar vooral in januari. De vrucht is circa 6 cm in doorsnede, met een kleine verdikking (tepel) aan het uiteinde, en is groter dan de key-limoen. Ze zijn ook minder zuur, en -belangrijk voor de handel - langer te bewaren. Het is wereldwijd dan ook de meest verkochte limoen.

De schil is groen en rijpt naar geel, het vruchtvlees is licht groen-geel, zoals gezegd zonder zaden. De vrucht heeft tien segmenten.

Practische zaken

Aankoop en verkrijgbaarheid

Een verse limoen voelt stevig aan, en heeft geen donkere verkleuringen. Hij is zo zwaar als hij vers is. Een sappige limoen weegt vanzelfsprekend meer dan een uitgedroogde. Laat limoenen liggen die zichtbaar aan bederf onderhevig zijn. Eet nooit van een (deels) bedorven limoen.

Op de Nederlandse markt zijn de kleine 'gewone' limoen of key limoen en de grotere Perzische limoen de hoofdrolspelers. De verkoop van limoen maakt in ons land slechts 1% uit van het totale gewicht aan geconsumeerde citrusproducten. Voor de hele wereld bedraagt dat ruim 10%. Naast het verschil in maat onderscheiden de perzische limoen zich van de key limoenen doordat ze geen zaden (pitjes) hebben.

Culinair gebruik en bereiding

Het is een goede gewoonte om citrusvruchten voor gebruik goed te wassen, en zeker wanneer de schil wordt gebruikt deze eerst goed te borstelen. Wanneer je de schil wilt raspen (zest) koop je bij voorkeur biologisch geteelde vruchten.

Houdbaarheid (bewaaradvies)

Bewaar een limoen zoals alle citrusvruchten bij voorkeur gekoeld. Dan behoudt hij zijn smaak het best, en smaakt hij het best. In de koelkast is hij minstens twee weken houdbaar. Nog beter is om de limoen in een zip-zakje in de koelkast te bewaren, in de groentenla. Het zakje beschermt de limoen tegen uit drogen. Een groene limoen is een onrijpe vrucht, die wanneer hij in daglicht wordt bewaard, door zal rijpen. De rijping heeft nauwelijks effect op de smaak.

Het sap van een limoen kan net als dat van een citroen gebruikt worden om de verkleuring van andere vruchten tegen te gaan, bijvoorbeeld avocado, maar ook groenten zoals schorseneren en asperges. Zowel het sap als de rasp kan goed ingevroren worden.

Eeuwen geleden werd in Tunesië op het eiland Djerba een limoen gekweekt die 'Sakhesli' heette en vernoemd zou zijn naar 'sakhos', een oude Arabische benaming voor het Griekse eiland Chǐ os, bekend van de mastiekteelt. Ging deze limoen van daar uit over de wereld? Het verhaal gaat van wel. De Portugezen namen het begin negentiende eeuw mee naar Zuid-Amerika, en zo belandde de limoen in Tahiti, en van daaruit in Noord-Amerika, Florida. Dat was aan het einde van de negentiende eeuw, het begin van de Bearss-limoen, een cultivar van de Tahiti-limoen die door zijn naamgever in Californië was ontwikkeld.

De Bearss-cultivar is tot de jaren '40 van de vorige eeuw verbouwd, maar heeft plaats gemaakt voor de 'originele' Tahiti limoen, nu de absolute marktleider. Waarom dan de naam Perzische limoen? Omdat hij net als de citron uit Perzië kwam ? Er zijn geen bewijzen voor.

Taalkundige aspecten, etymologie

Men vermoedt dat de Engelse woorden lime en lemon, net als Franse limon en het Italiaanse limone afkomstig zijn van het Arabische laymun en het Perzische lĩmũ, een generieke term voor citrusfruit, verwant aan het Sanskriet (nimbu, "lime"). Het woord limoen, dat hier van oudsher zowel gebruikt werd voor citroenen als andere citrusvruchten verdwijnt in de negentiende eeuw uit de Nederlandse taal, en komt weer terug in de tweede helft van de twintigste eeuw, en wordt generiek gebruikt voor limoenen en voor verwante vruchten. Net als in Frans overigens.

Benamingen in diverse talen