Je kunt hiervoor de schutbladeren van verse suikermaïs gebruiken, hoewel deze gemiddeld klein van afmeting zullen zijn. Je kunt ze dan ook zelf drogen. Verwijder ze voorzichtig, zodat ze niet scheuren. Vouw het blad, dat in de regel dekblad wordt genoemd, eerst naar achteren en snijd het dan 'en bosse' van de kolf. Was het dan met warm water goed schoon, schrob er alle vuil van af. Schud het water eraf.

Leg het dekblad in een paar lagen op een stuk karton of in een open kartonnen doos. Sluit de doos niet, het blad zal subiet beschimmelen. Zet het dekblad in de zon, en haal het 's nachts binnen om condens op het blad te voorkomen. Houd dat vol tot het blad goed gebleekt en gedroogd is. In de oven kan ook, maar reken erop dat je (bij de laagste temperatuur van de oven en met open deur) daar al gauw een halve dag mee zoet bent.

Voor grotere en gegarandeerd droge bladeren kun je op kant-en-klare 'corn-husks' terugvallen, meestal in flinke bundels verpakt (wel 100 stuks). Het is relatief goedekoop, en de bladeren zijn goed houdbaar, mits droog opgeslagen, en niet te koud of te warm (tussen 10 en 20°).

VERKRIJGBAARHEID

Gedroogd maïsdekblad is per bundel van 100 blaadjes verkrijgbaar. Goede bladeren zijn circa 20 cm lang. De richtprijs is zo'n 10 eurocent per stuk.

GEBRUIK

Het gedroogde dekblad moeten minstens een half uur in warm water geweekt worden, voor het gebruikt kan worden, of een kwartier in heet water. Het water hoeft tussentijds niet opgewarmd te worden. Gerechten die erin gebakken of gestoomd worden, krijgen het maïs-aroma mee. Het blad zelf is niet eetbaar!

VERTALING MAÏSDEKBLAD